Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2013

Ν ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ – ΜΕΛΟΠΟΙΗΜΕΝΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΤΟΥ






Το 1966 τό Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο παρουσίασε ,σέ σκηνοθεσία Μάνου Κατράκη τον ''Καπετάν Μιχάλη'' τού Νικου Καζαντζάκη..

Προσπάθεια δύσκολη γεμάτη παγίδες..
Την μουσική ανέλαβε νά γράψει ο 32ετών τότε Μάνος Χατζιδάκις μελοποιώντας αποσπάσματα τού αυθεντικού κειμένου,πού επέλεξε ο Γεράσιμος Σταύρου.
Μουσικά ο Χατζιδάκις έπρεπε νά κατορθώσει νά μελοποιήσει κείμενα πού δέν ήσαν έμμετρα αλλά δέν είχαν καί τήν σαφώς ευκολώτερη ''οπτική'' τών στίχων..
Ενα άλλο στοιχείο πού θά μπορούσε νά αποτελέσει μεγάλο εμπόδιο στήν μουσική τού Χατζιδάκι,ήταν ο κίνδυνος νά ακολουθήσει(μουσικά)ο συνθέτης τον συχνά πομπώδη λόγο τού σημαντικού ,κατά τά άλλα,συγγραφέα.
Η ιδιοφυϊα τού Μάνου ξεπέρασε και τούς δυό αυτούς σκοπέλους και έτσι δημιουργήθηκε ένα έργο πού αυτονομήθηκε εντελώς απο τήν παράσταση καί πού σήμερα 46 χρόνια μετά αποτελεί ένα κόσμημα τής Ευρωπαϊκής καί Ελληνικής μουσικής...
Πρώτη εκτέλεση και ηχογράφηση τού έργου έγινε τό 1966 μέ ενορχηστρωτή και διευθυντή ορχήστρας τον Μάνο Χατζιδάκι και ερμηνευτή τον σχεδόν έφηβο τότε Γιώργο Ρωμανό. ΑΠΟ https://www.youtube.com/
 

                                     1.Πού είναι ο Θεός;


 Μουσική Μ Χατζηδάκις

Ξημέρωσε ο Θεός

απλώθηκε το φως στον Ψηλορείτη

 κι έλαμψε το πληγωμένο κορμί της Κρήτης
 κι η θάλασσα...  
Τα σπίτια καίγονται
 θρηνούνε οι γυναίκες
γυρίζουν τα παιδιά ορφανεμένα
κι οι άντρες απροσκύνητοι  
πιάνουν τα διάσελα  
χωρίς ψωμί, χωρίς φυσέκια...
 Πού είναι ο Θεός
 την Κρήτη μας να δει
να την πονέσει! ( Καπετάν Μιχάλης )



                               2.Κυρά μου αμπελιώτισσα

   Μουσική Μ Χατζηδάκις
 Κυρά μου αμπελιώτισσα,
 κυρά μου αφέντρα του κρασιού  
και της χαράς σ' αφήνω γεια,  
τσιμπούσι έχει ο καπετάν Μιχάλης.


Βοήθα με να βαστάξω 

Παρθένα μου φώτισε, 
τ' ανήμερο θεριό να ξεθυμάνει,
 γρήγορα να πάω στο σπιτάκι μου.


Κυρά μου αμπελιώτισσα,  

κυρά μου αφέντρα του κρασιού  
και της χαράς σ' αφήνω γεια,  
τσιμπούσι έχει ο καπετάν Μιχάλης.
(καπετάν Μιχάλης)                                     

3.Άμα λευτερωθεί η Κρήτη

   Μουσική Μ Χατζηδάκις
 Δεν ήταν νησί, ήταν θεριό που κείτουνταν στην θάλασσα.
Ήταν η γοργόνα, η αδελφή του Μέγα Αλέξανδρου  
που θρηνούσε και φουρτούνιαζε το πέλαγο.


Άμα λευτερωθεί η Κρήτη άμα λευτερωθεί η Κρήτη  

άμα λευτερωθεί η Κρήτη άμα λευτερωθεί η Κρήτη  
θα λευτερωθεί κι εμένα η καρδιά μου
  άμα λευτερωθεί η Κρήτη, 
θα γελάσω Άμα λευτερωθεί η Κρήτη.
(καπετάν Μιχάλης)

                4.Βαριά απόψε η νύχτα ( Ερωτικός άνεμος ) 

  Μουσική Μ Χατζηδάκις
Βαριά απόψε η νύχτα στο Μεγάλο Κάστρο.  
Σηκώθηκε ένας άνεμος ζεστός, ογρός, φουσκοδεντρίτης.
 Ξεκινούσε απ' την Αραπιά, σβάρνιζε τον κάμπο της Μεσσαράς,  
καβαλίκευε τα καστρινά μουράγια
 και έπεφτε πάνω στις γυναίκες σαν άντρας
  και πάνω στους άντρες σα γυναίκα.  
Κι ο καπετάν Μιχάλης περίμενε άγρυπνος να ξημερώσει..
(καπετάν Μιχάλης)

                                                   5 Η Κρασογιώργαινα



 Μουσική Μ Χατζηδάκις


   Nειρεύονταν η Kρασογιώργαινα

σεργιάνιζε, λέει, με τον καλό της
σ’ ένα κλειστό περβόλι και χαμογελούσε...
Δεν ήταν ο Kρασογιώργης ο χοντρομπαλάς
παρά ένα λυγερό παλληκάρι...
Στριμμένο αγκάθα το μουστάκι του, 
μαλλιά μακριά, κορακάτα, 
στη ζώνη ασημοπίστολα
κι η αναπνιά του μύριζε κανέλλα...
Ίδιος, απαράλλακτος ο Aθανάσιος Διάκος!

(καπετάν Μιχάλης)

                6.Λευτεριά  


Μουσική:  


 Πηδά η φωτιά κι οι σούβλες έτοιμες

κι αυτός ολόρθος στέκει
Πεθαίνει αρνούμενος το θάνατο
και Λευτεριά φωνάζει

Ελευτεριά για σένα χάνομαι
μα θα `ρθουν πίσω μου άλλοι
Στρατοί οι γιοι μου και τ’ αγγόνια μου
και θα σε λευτερώσουν

Μην κλαις κυρά κι εγώ θ’ αναστηθώ
και θα σ’ αρπάξω πάλε
Θα σπω τις αλυσίδες της σκλαβιάς
θα καταλύω τα κάστρα

Λίγοι είμαστε κι αλίμονο στη γης
αν ξοφληθεί η γενιά μας
Στρατοί οι γιοι μου και τ’ αγγόνια μου
και θα σε λευτερώσουν


                                              7.Όμορφη που `ναι η Κρήτη 

  Μουσική Μ Χατζηδάκις


Όμορφη που `ναι η Κρήτη, όμορφη.

Έι και να `μουνα αετός να την καμάρωνα
όλη, απ’ την κορφή του αγέρα.
Παντέρμη Κρήτη πόσες γενιές φωνάζεις, 
ποιος σ’ ακούει;

Φοβέρα θέλει κι ο Θεός 
για να κάνει το θάμα του.
Πιάσε το ντουφέκι, 
πιάσε πάλι το ντουφέκι.









Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου