''Άλλο ένα καψόνι κι η έξοδος ακριβή
να μας ξεχάσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή ..
θέλει αστούς χιλιάδες να είναι στους τροχούς
θέλει κι οι ζωντανοί να ζούνε το ψέμα τους .. ''
Aχ θεέ μου μάστορα μ’ έχτισες μέσα στην ουρά
εμέ τον πρώτο μάστορα με έκλεισες μες στην κίνηση
Άξιος ειμί . Παγιδευμένος στην κίνηση, με την οροφή του φίλαυτου αυτοκινήτου μου (ξέρετε, από εκείνα που παίρνουν αέρα τα μυαλά σου –κατάλοιπο μιας αυτάρεσκης εποχής ) να μην κλείνει, με αποτέλεσμα να με μετατρέπει σε κατακα-η-μένο σύμβολο του σήμερά μας , ένα προϊόν ολίγον ληγμένο , ολίγον χαλασμένο που έχοντας περάσει εδώ και καιρό η προθεσμία των εγγυήσεων μου, να ψάχνω τρόπο για την επιδιόρθωση μου χωρίς όμως προσωπικό κόστος, παραφράζω τον ποιητή, τον πόνο μου , το χάλι μου , τη ζωή μου ..
Το πάλευα όμως . Είχα μαζέψει προσεκτικά τα μιας εβδομάδας αγωνιστικού πνεύματος απομεινάρια, και τα πήγα ως καλός πολίτης προς ανακύκλωση . Έτσι απλά, σα να πετάω τα σκουπίδια μου. Τώρα λοιπόν, με νέα φιλική προς το περιβάλλον διάθεση, πήρα τα κουβαδάκια μου και κίνησα για παραλία. Με λάβαρο δίκαιου αγώνα το δικαίωμα να μη σκέφτομαι , αποφασισμένος για μια καυτή πορεία αντοχής, οχυρωμένος πίσω από τα οδοφράγματα των μπροστινών οδηγών με τα πιο αργά αυτοκίνητα , οραματιζόμουν το τέλος του αγώνα μου . Πόσο πια ν αργούσε .. είναι άλλωστε νόμος συμπαντικός πάντα να φτάνεις εκεί που ξεγελιέσαι..
Η θέα της παραλίας ξύπνησε μνήμες σάρκας που διψάει….Και αντιδράσεις νεανία που πρωτοαντικρίζει το -πάντα αλλού- φαν παρκ! Να κοιτώ μαγεμένος τα συνωστισμένα συγκρουόμενα οπίσθια, το τρενάκι για το βλέμμα πάνω στις ράγες των μαγιό , να λαχταράω νεροτσουλήθρα σε όλες τις πίστες γυαλιστερών και γλιστερών κατηφορικών μηρών.. Και το θερμόμετρο του κορμιού μου ν ανεβαίνει τόσο που λίγο ακόμα και το καλαμπόκι που η Σβετλάνα μπροστά μου δάγκωνε απαλά, αν μ ακουμπούσε θα γινόταν ποπ κορν….. άδικε πλάστη δε φτάνει που μου πήρες ένα πλευρό για να φτιάξεις τέτοιους πειρασμούς δε μου δινες τουλάχιστον κι ένα ζευγάρι μάτια στην πλάτη…
Άραξα σε μια ξαπλώστρα κι άνοιξα το βιβλίο που θα με βοηθούσε στην εργασία μου : ανίχνευση σωματιδίων του Boobs (βυζιονίων) εντός ημισφαιρικών τοπολογικών χώρων οριοθετούμενων από υπερχορδές (super strings). Βιβλίο επιλεγμένο με τη σοφία που με διακρίνει: αρκούντως ελαφρύ για να μπορείς να το κρατάς επί ώρες προσποιούμενος ότι διαβάζεις χωρίς να κουράζει τα χέρια , αρκούντως μεγάλο ώστε να αποτρέπει το συζυγικό ξε-μάτιασμα μόλις αυτή αντιληφθεί πως έχεις ματιάξει μια αιθέρια ύπαρξη και αρκούντως σοβαρό για να βάζει σε σκέψεις τους άλλους αν πρέπει να σε διακόψουν απ αυτό που πιστεύουν πως κάνεις.
Απορροφήθηκα στα σχέδια μου για το προσεχές μέλλον. Με ποιον τρόπο - όταν πάω πολυήμερες διακοπές- μπορώ να προσαρμόσω μικροκάμερες με ενσωματωμένο σκληρό στο πρόσθιο τμήμα του σκελετού σε όλες τις ξαπλώστρες. Ώστε να είμαι πάντα ένα βήμα πιο μπροστά από τους διώκτες μου . Στο μάτι. Γιατί τους πραγματικούς διώκτες της ζωής , τους αφήνω να με χουφτώνουν μπροστά στα τα μάτια μου..
Πάρθηκεν από τους Μάγους το σώμα του Μαγιού
το χω κι εγω θαμμένο στις πλαζ του πέλαγου
σ’ ένα βαθύ πηγάδι το διατηρώ κλειστό
μύρισε το σκοτάδι σ όλη την άβυσσο''
Κόνσεντρέιτ φίλε μου! μ επανέφερα άμεσα . Είσαι στην παραλία ! ΄Εχεις τόση άμμο μπροστά σου που φτάνει να θάψεις όλες τις άσχημες σκέψεις . ! Ή να τις πνίξω , χαμογέλασα μόνος μου και οδήγησα την κορμάρα μου στο νερό . Απόλαυση .. να επιπλέω , ένα κορμί μαλθακό, χρόνια πλασμένο στο σχήμα ανθρωποκαναπέ, κάθε είδους και χρήσης .. σπιτιού, γραφείου , λόμπυ ξενοδοχείων, ένας καναπές σε μία διαρκή προσμονή σε μία άδεια αίθουσα αναμονής αυτού που δεν πρόκειται να ρθει μόνο του, ένας καναπές γεμάτος αέρα που λικνιζόταν απαλά στην επιφάνεια σαν μια υπερμεγέθης ζελατινώδης κι ασπόνδυλη μάζα , μαζί με δεκάδες άλλες τσούχτρες και μη , που αιωρούμαστε στα βαθιά ρηχά του κόσμου μας , παρασυρμένοι από το ρεύμα, που διαστέλλονται και συστέλλονται πανέτοιμες να αντιδράσουν ενστικτωδώς στο όποιο απειλητικό ερέθισμα ταράξει το μικροπεριβάλλον τους ….. επέπλεα …πύρρεια απόλαυση .. γιατί αν βούλιαζα, ίσως τότε πάλευα για ανάδυση…
Αλλά πού …. Χωρίς ξάνοιγμα σε ινγκόγκνιτα μάρε , το να στέκομαι στα ρηχά νερά του εαυτού μου και να θεωρώ ‘’αλλαγή οπτικής’’ για όσα μ απασχολούσαν το να χαζεύω τα κορμιά στην ακτή απ τη μέσα μεριά της θάλασσας, είναι σκέτο μάρε κουκουνάρε. .
Επιστροφή στην ξαπλώστρα μου σα να ΄χα πατήσει αχινό….
Αθάνατο ελληνικό καλοκαίρι! Να νερώνουμε το οξυγόνο μας με ουζάκι για να προκαλεί αναβρασμό - οξυζενέ ψυχής για επιφανειακό καθαρισμό χρόνιων πληγών, με τις εικόνες να απλώνονται σαν φέτες μπέηκον και να τσιτσιρίζουν στο καμένο λάδι του μυαλού, να μας πείθουμε ότι επουλωνόμαστε κάτω από τη ζέστη που μας τυλίγει σαν επίδεσμος…κι ο χρόνος να κυλάει αποχαυνωτικά… Χαράζοντας εαυτούς, παστώνοντάς τους με αρμύρα, αφήνοντάς τους εκτεθειμένους τρεις μήνες στον ήλιο, σε μια διαδικασία αλιπάστωσης να συντηρηθεί το λίπος μας μπας και βγάλουμε το δύσκολο χειμώνα που επέρχεται …
Να γδέρνουμε τον ισχνό μας χρόνο, να τεμαχίζουμε στιγμές, ν αποξηραίνουμε και να φτιάχνουμε τουρσί συναισθημάτων στο μυαλό μας , καβάντζα για την ‘’από Σεπτέμβρη ξανά μαζί ‘’ εποχή , όπου πρωταγωνιστές και κοινό οι ίδιοι θα ξανανοίξουμε με νέες προβολές των παλιών καλών μας προβλημάτων..
Αλλά! Ως τότε βλέπουμε ! Τέρμα οι ομφαλοσκοπήσεις !.. .
Άμα παραστρατεί η σκέψη κινδυνεύεις να πέσεις στην τρύπα μέσα σου . Και ναι , μπορεί όποτε κι αν με κοιτάξει η Ελλάδα, να την πληγώνει, αλλά στις πλαζ με επουλώνει… Γκρικ σάμμερ τάιμ είπαμε , με λίγκο κρασί , λίγκη ταλασσά και πολύ σεξ ον δε μπιτς .. Ειδικά αν στον ΄πάγο΄ της/του συντρόφου , προσθέσω μια πρέζα χυμό φαντασίας, 1.80 cm Russian ή Ukranian φλέιμ , κουνήσω με ..τέχνη το σέηκερ και αυτοσερβιριστώ σε υψωμένο κολονάτο ποτήρι!
Κυριολεκτικά φαντάστικ λέμε .. !
Τώρα μπορώ να επιστρέψω ήσυχος..
''Α ρε Κίμη μάστορα
μέσα στις εθνικές κι εσύ
α ρε Κίμη μάστορα
κοίμισες την Ανάσταση''
να μας ξεχάσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή ..
θέλει αστούς χιλιάδες να είναι στους τροχούς
θέλει κι οι ζωντανοί να ζούνε το ψέμα τους .. ''
Aχ θεέ μου μάστορα μ’ έχτισες μέσα στην ουρά
εμέ τον πρώτο μάστορα με έκλεισες μες στην κίνηση
Άξιος ειμί . Παγιδευμένος στην κίνηση, με την οροφή του φίλαυτου αυτοκινήτου μου (ξέρετε, από εκείνα που παίρνουν αέρα τα μυαλά σου –κατάλοιπο μιας αυτάρεσκης εποχής ) να μην κλείνει, με αποτέλεσμα να με μετατρέπει σε κατακα-η-μένο σύμβολο του σήμερά μας , ένα προϊόν ολίγον ληγμένο , ολίγον χαλασμένο που έχοντας περάσει εδώ και καιρό η προθεσμία των εγγυήσεων μου, να ψάχνω τρόπο για την επιδιόρθωση μου χωρίς όμως προσωπικό κόστος, παραφράζω τον ποιητή, τον πόνο μου , το χάλι μου , τη ζωή μου ..
Το πάλευα όμως . Είχα μαζέψει προσεκτικά τα μιας εβδομάδας αγωνιστικού πνεύματος απομεινάρια, και τα πήγα ως καλός πολίτης προς ανακύκλωση . Έτσι απλά, σα να πετάω τα σκουπίδια μου. Τώρα λοιπόν, με νέα φιλική προς το περιβάλλον διάθεση, πήρα τα κουβαδάκια μου και κίνησα για παραλία. Με λάβαρο δίκαιου αγώνα το δικαίωμα να μη σκέφτομαι , αποφασισμένος για μια καυτή πορεία αντοχής, οχυρωμένος πίσω από τα οδοφράγματα των μπροστινών οδηγών με τα πιο αργά αυτοκίνητα , οραματιζόμουν το τέλος του αγώνα μου . Πόσο πια ν αργούσε .. είναι άλλωστε νόμος συμπαντικός πάντα να φτάνεις εκεί που ξεγελιέσαι..
Η θέα της παραλίας ξύπνησε μνήμες σάρκας που διψάει….Και αντιδράσεις νεανία που πρωτοαντικρίζει το -πάντα αλλού- φαν παρκ! Να κοιτώ μαγεμένος τα συνωστισμένα συγκρουόμενα οπίσθια, το τρενάκι για το βλέμμα πάνω στις ράγες των μαγιό , να λαχταράω νεροτσουλήθρα σε όλες τις πίστες γυαλιστερών και γλιστερών κατηφορικών μηρών.. Και το θερμόμετρο του κορμιού μου ν ανεβαίνει τόσο που λίγο ακόμα και το καλαμπόκι που η Σβετλάνα μπροστά μου δάγκωνε απαλά, αν μ ακουμπούσε θα γινόταν ποπ κορν….. άδικε πλάστη δε φτάνει που μου πήρες ένα πλευρό για να φτιάξεις τέτοιους πειρασμούς δε μου δινες τουλάχιστον κι ένα ζευγάρι μάτια στην πλάτη…
Άραξα σε μια ξαπλώστρα κι άνοιξα το βιβλίο που θα με βοηθούσε στην εργασία μου : ανίχνευση σωματιδίων του Boobs (βυζιονίων) εντός ημισφαιρικών τοπολογικών χώρων οριοθετούμενων από υπερχορδές (super strings). Βιβλίο επιλεγμένο με τη σοφία που με διακρίνει: αρκούντως ελαφρύ για να μπορείς να το κρατάς επί ώρες προσποιούμενος ότι διαβάζεις χωρίς να κουράζει τα χέρια , αρκούντως μεγάλο ώστε να αποτρέπει το συζυγικό ξε-μάτιασμα μόλις αυτή αντιληφθεί πως έχεις ματιάξει μια αιθέρια ύπαρξη και αρκούντως σοβαρό για να βάζει σε σκέψεις τους άλλους αν πρέπει να σε διακόψουν απ αυτό που πιστεύουν πως κάνεις.
Απορροφήθηκα στα σχέδια μου για το προσεχές μέλλον. Με ποιον τρόπο - όταν πάω πολυήμερες διακοπές- μπορώ να προσαρμόσω μικροκάμερες με ενσωματωμένο σκληρό στο πρόσθιο τμήμα του σκελετού σε όλες τις ξαπλώστρες. Ώστε να είμαι πάντα ένα βήμα πιο μπροστά από τους διώκτες μου . Στο μάτι. Γιατί τους πραγματικούς διώκτες της ζωής , τους αφήνω να με χουφτώνουν μπροστά στα τα μάτια μου..
Πάρθηκεν από τους Μάγους το σώμα του Μαγιού
το χω κι εγω θαμμένο στις πλαζ του πέλαγου
σ’ ένα βαθύ πηγάδι το διατηρώ κλειστό
μύρισε το σκοτάδι σ όλη την άβυσσο''
Κόνσεντρέιτ φίλε μου! μ επανέφερα άμεσα . Είσαι στην παραλία ! ΄Εχεις τόση άμμο μπροστά σου που φτάνει να θάψεις όλες τις άσχημες σκέψεις . ! Ή να τις πνίξω , χαμογέλασα μόνος μου και οδήγησα την κορμάρα μου στο νερό . Απόλαυση .. να επιπλέω , ένα κορμί μαλθακό, χρόνια πλασμένο στο σχήμα ανθρωποκαναπέ, κάθε είδους και χρήσης .. σπιτιού, γραφείου , λόμπυ ξενοδοχείων, ένας καναπές σε μία διαρκή προσμονή σε μία άδεια αίθουσα αναμονής αυτού που δεν πρόκειται να ρθει μόνο του, ένας καναπές γεμάτος αέρα που λικνιζόταν απαλά στην επιφάνεια σαν μια υπερμεγέθης ζελατινώδης κι ασπόνδυλη μάζα , μαζί με δεκάδες άλλες τσούχτρες και μη , που αιωρούμαστε στα βαθιά ρηχά του κόσμου μας , παρασυρμένοι από το ρεύμα, που διαστέλλονται και συστέλλονται πανέτοιμες να αντιδράσουν ενστικτωδώς στο όποιο απειλητικό ερέθισμα ταράξει το μικροπεριβάλλον τους ….. επέπλεα …πύρρεια απόλαυση .. γιατί αν βούλιαζα, ίσως τότε πάλευα για ανάδυση…
Αλλά πού …. Χωρίς ξάνοιγμα σε ινγκόγκνιτα μάρε , το να στέκομαι στα ρηχά νερά του εαυτού μου και να θεωρώ ‘’αλλαγή οπτικής’’ για όσα μ απασχολούσαν το να χαζεύω τα κορμιά στην ακτή απ τη μέσα μεριά της θάλασσας, είναι σκέτο μάρε κουκουνάρε. .
Επιστροφή στην ξαπλώστρα μου σα να ΄χα πατήσει αχινό….
Αθάνατο ελληνικό καλοκαίρι! Να νερώνουμε το οξυγόνο μας με ουζάκι για να προκαλεί αναβρασμό - οξυζενέ ψυχής για επιφανειακό καθαρισμό χρόνιων πληγών, με τις εικόνες να απλώνονται σαν φέτες μπέηκον και να τσιτσιρίζουν στο καμένο λάδι του μυαλού, να μας πείθουμε ότι επουλωνόμαστε κάτω από τη ζέστη που μας τυλίγει σαν επίδεσμος…κι ο χρόνος να κυλάει αποχαυνωτικά… Χαράζοντας εαυτούς, παστώνοντάς τους με αρμύρα, αφήνοντάς τους εκτεθειμένους τρεις μήνες στον ήλιο, σε μια διαδικασία αλιπάστωσης να συντηρηθεί το λίπος μας μπας και βγάλουμε το δύσκολο χειμώνα που επέρχεται …
Να γδέρνουμε τον ισχνό μας χρόνο, να τεμαχίζουμε στιγμές, ν αποξηραίνουμε και να φτιάχνουμε τουρσί συναισθημάτων στο μυαλό μας , καβάντζα για την ‘’από Σεπτέμβρη ξανά μαζί ‘’ εποχή , όπου πρωταγωνιστές και κοινό οι ίδιοι θα ξανανοίξουμε με νέες προβολές των παλιών καλών μας προβλημάτων..
Αλλά! Ως τότε βλέπουμε ! Τέρμα οι ομφαλοσκοπήσεις !.. .
Άμα παραστρατεί η σκέψη κινδυνεύεις να πέσεις στην τρύπα μέσα σου . Και ναι , μπορεί όποτε κι αν με κοιτάξει η Ελλάδα, να την πληγώνει, αλλά στις πλαζ με επουλώνει… Γκρικ σάμμερ τάιμ είπαμε , με λίγκο κρασί , λίγκη ταλασσά και πολύ σεξ ον δε μπιτς .. Ειδικά αν στον ΄πάγο΄ της/του συντρόφου , προσθέσω μια πρέζα χυμό φαντασίας, 1.80 cm Russian ή Ukranian φλέιμ , κουνήσω με ..τέχνη το σέηκερ και αυτοσερβιριστώ σε υψωμένο κολονάτο ποτήρι!
Κυριολεκτικά φαντάστικ λέμε .. !
Τώρα μπορώ να επιστρέψω ήσυχος..
''Α ρε Κίμη μάστορα
μέσα στις εθνικές κι εσύ
α ρε Κίμη μάστορα
κοίμισες την Ανάσταση''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου