ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΑΡΡΑ " Ατλαντίδες "

"Ηταν μια ραγισμένη στιγμή.

Τα κοχύλια λαμπύριζαν κενά

τα όνειρα κρύβονταν

σε σπασμένα κάτοπτρα,

η μπαλαρίνα στριφογύριζε

στο μουσικό κουτί

ξεχνώντας πως είχε από καιρό

σπάσει τα πόδια της.

Στον κήπο διάφανα παιδιά

κοιτούσαν τη φεγγαρόσκονη

κι ο πατέρας πότιζε τις γαρδένιες

λησμονώντας πως είχε πεθάνει.

Κοντοστεκόμουν μεσίστια

μην ξέροντας αν πρέπει ν' ανέβω ή να κατέβω

μια κι η βουλιαγμένη ατλαντίδα

έσφυζε από σαγηνευτικά φαντάσματα

κι ο ουρανός από νιογέννητα πεφταστέρια.

Στο τέλος αφέθηκα να επιπλέω

με βαρύτητα την εμπειρία κι άνωση την απαντοχή.

Αλλωστε πέρα απ΄την πηχτή τούτη θάλασσα

δε κρεμόταν παρά μόνο το χάος."

© Δήμητρα Κ.

(Mitzi Karra)