ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΛΥΚΕΙΟ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ "Μη μετράς τα χρόνια.." ....Οταν το Σχολείο δημιουργεί Πολιτισμό...

Επιμέλεια: Μαρκέλλα Μαρμαρινού

    Το Εσπερινό Λύκειο Καλλιθέας είναι ένα σχολείο όπου ξεφεύγει από τα ''στενά όρια'' του ρόλου του και αυτό μας το αποδεικνύει κατά καιρούς με διάφορα επιτεύγματά του που μας παρουσιάζει. Οι εκδηλώσεις τους είναι ποικίλες και η θεατρική ομάδα με τις εξαιρετικές παραστάσεις που παρουσιάζουν κάθε χρόνο (με αποκορύφωμα την συμμετοχή τους στο Φεστιβάλ Θεάτρου Νέων στην Ιταλία το 2012) μας εκπλήσσουν συνεχώς. Πίσω φυσικά από αυτές τις δημιουργίες κρύβονται μαθητές που κρύβουν μέσα τους μια απεριόριστη δίψα για μάθηση και πέρα από τα πλαίσια ενός σχολικού προγράμματος έχουν την θέληση και το πείσμα να φτάνουν πάντοτε μέχρι το πιο ψηλό σκαλοπάτι, αλλά και εκπαιδευτικοί με άπειρα αποθέματα αγάπης για τους μαθητές τους αλλά και με μεράκι και χαμόγελο, και είναι αυτοί που θα σταθούν δίπλα σε κάθε τους βήμα προσφέροντας στον καθένα ξεχωριστά τη στήριξη και την αγάπη τους.

   Το Εσπερινό Λύκειο Καλλιθέας ήρθε λοιπόν να μας εκπλήξει για μια ακόμη φορά παρουσιάζοντάς μας κάτι πολύ διαφορετικό από τα συνηθισμένα πλαίσια του συγκεκριμένου σχολείου, αλλά και γενικότερα όλων των σχολείων αφήνοντας μας μαγεμένους..... Ένα βιβλίο.... Ένα βιβλίο που αποτυπώνει μια σταλαγματιά ψυχής από τον καθένα.. Ένα βιβλίο που διαβάζοντας το μας αφήνει την αίσθηση πως τίποτα δεν φαντάζει απίθανο όταν έχεις θέληση και πείσμα. Μια ευκαιρία που δόθηκε στους μαθητές και όχι μόνο, να ξεκλειδώσουν την ψυχή τους και να διηγηθούν με τον δικό τους μοναδικό τρόπο αυτό που οι ίδιοι θεωρούν δεύτερο τους σπίτι.

   Η ιδέα αυτή ξεκίνησε από την φιλόλογο κ. Ξανθή Νοέα όπου στα πλαίσια του μαθήματος της Νεοελληνικής Γραμματείας και προκείμενου να κεντρίσει το ενδιαφέρον των μαθητών της για την έκθεση ιδεών σκέφτηκε την ιδέα της δημιουργικής γραφής...παρότρυνε δηλαδή τους μαθητές της να γράψουν....γιατί όχι..; ένα διήγημα χωρίς βέβαια η ίδια να γνωρίζει πως η ιδέα της αυτή που αρχικά ξεκίνησε ως ένα πείραμα για να παροτρύνει τους μαθητές της να ασχοληθούν με την έκθεση και την συγγραφή θα έπαιρνε σάρκα και οστά και θα παρουσιαζόταν στη συνέχεια ένα βιβλίο με θεματικό άξονα το νυχτερινό σχολείο. Η συμμετοχή ήταν μεγάλη και κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει πως μέσα από ένα μάθημα μπόρεσαν για ακόμη μια φορά να ξεφύγουν από τα συνηθισμένα πλαίσια και να καταπιαστούν με έναν ακόμη στόχο.

Η κ. Ξανθή Νοέα 

  Η κ.Νοέα στην εισαγωγή του βιβλίου της μας παρουσιάζει τα αισθήματα που κατέκλυσαν την ίδια καθώς και τα βήματα που ακολούθησε προκειμένου το αρχικό πείραμα που ξεκίνησε να μετατραπεί σε ένα ακόμη κατόρθωμα των παιδιών…

Ενα απόσπασμα από τον πρόλογό της 

".....Δεν μπορώ να πω πώς ήταν εύκολο όλο αυτό το διάστημα. Άλλος δίσταζε να εκφραστεί, γιατί δεν ήταν ικανός στο χειρισμό του λόγου. Άλλος δεν είχε χρόνο λόγω δουλειάς να ασχοληθεί και εγκατέλειψε. Άλλος έγραψε και δε θέλησε να δημοσιευτεί, γιατί συνειδητοποίησε ότι είχε γράψει πολύ προσωπικά πράγματα στο κείμενο του. Άλλος , πάλι αμφισβητώντας τον εαυτό του, δεν κατόρθωσε να ολοκληρώσει το πολύ ενδιαφέρον (απ’ όσο μου έδωσε να διαβάσω) κείμενο του. Ωστόσο, το εγχείρημα είχε και τις πολύ φωτεινές του στιγμές! Άλλος το είδε σαν μια ευκαιρία να αποτυπώσει την ψυχή του, άλλος να πει την ιστορία του, άλλος να μιλήσει για την εμπειρία του στο νυχτερινό, άλλος να μιλήσει σε όσους τον απέρριπταν. Και το πιο μεγάλο κέρδος ήρθε, πιστεύω, όταν ένας από τους πιο αδιάφορους μαθητές διαμαρτυρήθηκε ότι δεν μπορεί να γράψει έκθεση κι εγώ του είπα: «γιατί δεν γράφεις, την ιστορία της ζωής σου»; Την ίδια μέρα μου έφερε δειλά ένα από τα πιο δυνατά κείμενα του βιβλίου!

Εκείνο που κατάλαβα από αυτήν την εμπειρία είναι ότι δεν είναι εύκολο να κάνεις τον άλλον να ξεκλειδώσει την ψυχή του, αλλά όταν αυτό γίνει, τα οφέλη είναι ανεκτίμητα όχι μόνο για τον ίδιο το μαθητή, αλλά κυρίως για τον εκπαιδευτικό. Όποιο κι αν είναι το «λογοτεχνικό» αποτέλεσμα αυτού του εγχειρήματος, το παιδαγωγικό και εκπαιδευτικό κέρδος είναι τεράστιο και νιώθω ευλογημένη που μου δόθηκε η ευκαιρία να συμμετάσχω σε αυτό!"

Η κ.Γιούλη Χρονοπούλου - σύμβουλος φιλολόγων Δ' Διεύθυνσης Αθήνας η οποία αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή την ιδέα αυτή και μάλιστα με ενθουσιασμό συμμετείχε στο βιβλίο γράφοντας το πρώτο διήγημα δίνοντας έτσι το κίνητρο για να ακολουθήσουν και τα επόμενα.
 
Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ

    Η παρουσίαση του βιβλίου έγινε στο Δημοτικό Θέατρο Καλλιθέας την Κυριακή 11/5/2014 και παρευρέθηκαν εκτός των μαθητών καθηγητών αλλά και κάποιων απόφοιτων, η κα Γιούλη Χρονοπούλου σύμβουλος φιλολόγων Δ' Διεύθυνσης Αθήνας η οποία αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή την ιδέα αυτή και μάλιστα με ενθουσιασμό συμμετείχε στο βιβλίο γράφοντας το πρώτο διήγημα δίνοντας έτσι το κίνητρο για να ακολουθήσουν και τα επόμενα.... επίσης παρευρίσκονταν ο πρώην διευθυντής του Εσπερινού Λυκείου Καλλιθέας κ. Γεώργιος Βεργαδής, ο σύμβουλος παιδαγωγικής ευθύνης του σχολείου κ. Νικόλαος Σπανός, η υπεύθυνη των πολιτιστικών θεμάτων της Δ’ Αθήνας κ.Τερέζα Γιακουμάτου, η σύμβουλος των φιλολόγων της Δ΄ Αθήνας κ. Χαρινέλλα Τουρνά, ο διευθυντής του Εσπερινού Γυμνασίου Μοσχάτου κ. Παναγιώτης Βαλαχέας και ο δημοτικός σύμβουλος Καλλιθέας, πρώην διευθυντής του 4ου Λυκείου Καλλιθέας κ. Νικόλαος Χατζίνης .

   

  

    Το βιβλίο παρουσίασαν οι συγγραφείς Βασιλική Λεβεντάκη, Ελευθερία Μεταξά και Αναστασία Καλλιόντζη οι οποίες με μεγάλο ενθουσιασμό μίλησαν για το εγχείρημα παρουσιάζοντας διάφορα αποσπάσματα από τα διηγήματα με το δικό τους μοναδικό τρόπο..!!

Η διευθύντρια του σχολείου κ. Μαυροδόντη Ανθίππη.

Η Βικτώρια Σάκκου μαθήτρια της Γ’ τάξης παρουσιάζει το πρόγραμμα της εκδήλωσης.

     Στην εκδήλωση μίλησαν οι μαθητές Βικτώρια Σάκκου μαθήτρια της Γ’ τάξης η οποία έκανε την παρουσίαση του προγράμματος, ο Κώστας Πάλλη μαθητής Α΄Λυκείου, η Χρύσα Μπαλαμπάνη μαθήτρια της Α΄Λυκείου η οποία έφτιαξε και τα βίντεο της παρουσίασης, η απόφοιτη Μαρκέλλα Μαρμαρινού πρωτοετής φοιτήτρια στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών και απόφοιτη του Εσπερινού Λυκείου Καλλιθέας, η οποία συμμετείχε ενεργά σε κάθε εκδήλωση του σχολείου, η Σοφία Αθανασόγλου μαθήτρια της Γ΄ τάξης και και τέλος την έκδήλωση έκλεισε ο συγκινητικός λόγος της Μαρίας Γιάτσιου τελειόφοιτης μαθήτριας του εσπερινού σχολείου.

Ο Κώστας Πάλλη μαθητής Α΄Λυκείου διαβάζει αποσπάσματα από το βιβλίο.

 Η Χρύσα Μπαλαμπάνη μαθήτρια της Α΄Λυκείου η οποία συμμετείχε με ένα διήγημα στο βιβλίο ,αλλά και δημιούργησε τα Βίντεο της παρουσίασης .

Η απόφοιτη του Εσπ. Λυκείου Καλλιθέας Μαρκέλλα Μαρμαρινού  πρωτοετής φοιτήτρια στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών,η οποία συμμετείχε με ένα διήγημα στο βιβλίο, κατά τη διάρκεια της ομιλίας της.

Η Μαρία Γιάτσιου τελειόφοιτη μαθήτρια  του εσπερινού σχολείου, η οποία επίσης συμμετείχε με ένα διήγημα ,κατά την εκφώνηση του συγκινητικού λόγου της .

       
 Στο τέλος απονεμήθηκαν έπαινοι  σε όλους τους συμμετέχοντες στη συγγραφή και παρουσίαση του βιβλίου.                      

  
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Στο βιβλίο περιλαμβάνονται 24 διηγήματα από τα οποία τα 14 είναι μαθητών 1 απόφοιτης και 9 καθηγητών.

Φιλολογική καθοδήγηση και επιμέλεια : 

ΞΑΝΘΗ ΝΟΕΑ και ΓΙΟΥΛΗ ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΥ

Επιμέλεια εξωφύλλου 

ΜΑΡΚΕΛΛΑ ΜΑΡΜΑΡΙΝΟΥ και ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΝΤΙΤΣΗΣ 

Σκίτσα 
ΚΛΑΟΥΝΤΙΟ ΜΠΑΧΤΣΙΑ 

Εκτύπωση -βιβλιοδεσία 
ΛΥΧΝΟΣ  PRINTHOUSE - ΑΘΗΝΑ 

                                    ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ  

                    ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ 

  Στα αποσπάσματα παρεμβάλλονται σκίτσα που δημιούργησε ο μαθητής ΚΛΑΟΥΝΤΙΟ ΜΠΑΧΤΣΙΑ κοσμώντας με την δική του πινελιά τα διηγήματα.

….Κι έγινε φάρος μέσα στη νύχτα για να φωτίζει όλους αυτούς που έχουν κατέβει από το δικό τους τρένο της γνώσης και να τους λέει πως ποτέ δεν είναι αργά ,για να ανέβουν ξανά στο τρένο και να συνεχίσουν το ταξίδι…κι όπου τους βγάλει! Κι εγώ ήμουν τόσο υπερήφανη που ήμουν πάνω του, που έκανα την προσπάθειά μου, που απέδειξα πως ποτέ δεν είναι αργά!

Είναι, τελικά, η μάθηση ένα τρένο που έχει πολλούς σταθμούς που ποτέ δεν τελειώνουν. Ο καθένας σταματά σ’αυτόν που θέλει ή που αναγκάζεται. Όμως, το τρένο πάντα περνά και πάντα μπορείς να πηδήξεις πάνω του, έστω και την τελευταία στιγμή…!

Σοφία Αθανάσογλου

Όνειρα που δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ…

ΑΡΑΓΕ, ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ ΓΙΑ ΟΝΕΙΡΑ; (γιατί να είναι αργά;)

Τα όνειρά μας είναι κάπου εκεί έξω μαζί με το ηλιοβασίλεμα της ζωής μας, μπορεί να μην τα καταφέρουμε να τα πραγματοποιήσουμε όλα, αλλά κανείς δε μας στερεί το δικαίωμα να συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε, να συνεχίζουμε να διεκδικούμε τα όνειρά μας!

Αισθάνομαι πιο δυνατή, πιστεύω ότι τίποτα δεν μπορεί να βάλει έναν ίσκιο ανάμεσα σ’ εμένα και το φως του φεγγαριού. Τα σύννεφα που σκίαζαν το φεγγάρι καθώς προσπαθούσε να ψιθυρίσει το μυστικό του συντροφιά με τ’αστέρια, χάθηκαν. Σαν ήλιος λαμπερός με λούζει με το φως του και τ΄αστέρια τρεμοπαίζουν ένα όμορφο σκοπό και μου κλείνουν όλο πονηριά το μάτι!

Υπάρχει φως…Υπάρχουν όνειρα…Δεν είναι αργά!!

Μαρία Γιάτσιου

…..αισθάνθηκε να δένεται μαζί του για πάντα σ’ αυτή την αιώνια μέρα, σ’ αυτή την «ισόβια στιγμή», που χώρεσε όλες αυτές τις απίθανες διαδρομές των ανθρώπων και των πραγμάτων, τις ανίκητες πορείες της ζωής και της τύχης, που χώρεσε αυτές τις αλλόκοτες συναντήσεις, που χώρεσε όλο το χρόνο, όλο τον κόσμο, που επέστρεψε τα πράγματα εκεί όπου ανήκαν, στα αρχικά χέρια, απ’ τα οποία με κάποιον άγνωστο, μυστηριώδη τρόπο – ίσως από ένα λάθος - είχαν αποκοπεί, σ’ αυτήν τη σχολική αίθουσα, που ήταν ήδη μια απέραντη χώρα, μια νέα νυχτερινή αλλά φωτεινή πατρίδα, που έμοιαζε να περιβρέχεται από τη θάλασσα των συμπτώσεων και του πεπρωμένου, τη θάλασσά τους…

Γιούλη Χρονοπούλου

Ήθελα μόνο να κυνηγήσω το όνειρό μου. Να περάσω στο πανεπιστήμιο. Τίποτε άλλο δε με ενθουσίαζε, τίποτε άλλο δε με ενδιέφερε....

.......Έβαλα βιαστικά το σακίδιο στον ώμο μου και βγήκα στην παγωμένη νύχτα. Ένας κρύος αέρας χάιδεψε το πρόσωπο μου. Έβαλα τα χέρια στις τσέπες και ξεκίνησα να περπατώ με μεγάλα βήματα μέσα στα σοκάκια της φτωχογειτονιάς μου με ένα σωρό σκέψεις να πλημμυρίζουν το μυαλό μου.

...Να ανοίξω τα φτερά μου. Ναι.. αυτό ήθελα.. Είχα πίστη μέσα μου και ήξερα πως θα τα καταφέρω.Ναι, θα τα κατάφερνα...Άλλωστε τα πάντα μπορείς να καταφέρεις αν έχεις μέσα σου πίστη. Μου πήρε πολύ χρόνο για να το καταλάβω αυτό.

Μαρκέλλα Μαρμαρινού

Η φωνή την έκανε να πεταχτεί και να κοιτάξει τρομαγμένη γύρω της…κανείς! Τότε; Της πήρε λίγα δευτερόλεπτα να συνειδητοποιήσει ότι δεν είχε ακούσει τίποτα. Η φωνή ερχόταν από μέσα της! Το ένιωθε…η θύμηση την πλημμύριζε…Δέκα χρόνια πριν…Σεπτέμβριος.

….Τυλίχτηκε ακόμα πιο σφιχτά με το πανωφόρι της, ενώ έφερνε στο νου της μαθητές όλων αυτών των χρόνων. Χαμογέλασε, καθώς γνώριμα πρόσωπα έρχονταν μπροστά της: ο Γιάννης που τραγουδούσε θεϊκά και πρωτοστατούσε στις γιορτές και τα γλέντια τους, ο Στέλιος, που του άρεσε να γράφει ποιήματα, ο Βασίλης, που στην πρώτη τάξη ήταν συνεσταλμένος, γιατί ντρεπόταν που ερχόταν όλο μουτζούρες από το συνεργείο κι έφτασε στην τελευταία τάξη να αναλύει Καβάφη. Ήρθε ακόμη η Κατερίνα,25 χρονών, που έμενε μόνη της από μικρή, με ακατάλληλη οικογένεια, που της άρεσε να γράφει κάρτες με αφιερώσεις, που ονειρευόταν να περάσει στο πανεπιστήμιο, που τα κατάφερε….

Ξανθή Νοέα

….Και μέσα από το σχολείο γεννήθηκε μέσα τους μια ελπίδα ότι μπορούσαν να κάνουν κάτι καλύτερο στη ζωή του. Όπως και εγώ. Όπως και οι δύο φίλες μου.  Όσο για τους καθηγητές; Ήταν όλοι τους εκεί και για τον καθένα χωριστά... Αυτό ήταν αλήθεια κάτι που δεν περίμενα να αντιμετωπίσω όταν πήρα την απόφαση να ξεκινήσω ένα καινούριο κεφάλαιο στη ζωή μου. Η κα Μελίνα μάς έδειχνε πάντοτε την σιγουριά ότι θα τα καταφέρναμε. Εγώ και η Λυδία στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών και η Αριάδνη στην Θεατρολογία Αθηνών.

Τελικά το σακίδιο στον ώμο μου έγινε το πιο γλυκό μου βάρος.

Πέτρος Προδρομίδης