Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2014

Santina konstantinidou « Τριάντα αργύρια »




Πόσα μνημόνια ακόμα ;
Πόσες αυτοκτονίες ακόμα ;
Πόση προδοσία ; 
Τέτοιο ξεπούλημα ;
Τόση ξεδιαντροπιά ;
Τόσα ψέματα ;

Ήθελα να ήξερα τα καρφιά που καρφώσατε στο πληγωμένο σώμα 
του λαού , πόσο τα κοστολογήσατε ; 

Πόσο ;

Πόσο ρεεεεε … 

Τριάντα αργύρια δρόμος .
Τριάντα αργύρια πόνος .
Τριάντα αργύρια … 
και ένα ακόμα χαμένο Φθινόπωρο . 

Τριάντα αργύρια 
για το μύρο 
τον αγιασμό 
τις πικροδάφνες 
τους βασιλικούς στις ερημωμένες αυλές ,
και τα νησιά με τα απεγνωσμένα ξωκλήσια . 

Τριάντα αργύρια … 
με αδιέξοδα , 
εκμετάλλευση ,
και αδικίες . 

Πίνεται αίμα …
γονατίσατε ένα λαό στον βωμό των αγορών και των συμφερόντων .

Τριάντα αργύρια …

Για τις κοινωνικές ανισότητες , την αποδόμηση του κοινωνικού ιστού . 
Την πλήρη διάλυση , την γενοκτονία .

Τριάντα αργύρια …

Πόσες φορές θα σταυρωθούμε ακόμα ; 
Πόσα δάκρυα ακόμα ; 

Αγκάθια παντού , πληγές παντού . 
Μοναχικό, γυμνό περιφέρεται ντροπιασμένο το φετινό Φθινόπωρο , 
αγορές , τράπεζες , συμφωνίες , ξεπούλημα 
και απέραντη εθνική μοναξιά . 

Βάφω κόκκινα τα όνειρα μου , 
σηκώνω ψηλά το ανάστημα μου . 

Να ζήσω δεν φοβάμαι , 
να πεθάνω δεν φοβάμαι , 

ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ . 

Βαρέθηκα , κουράστηκα να χτίζω σε μπάζα και απόνερα τα όνειρα μου. 

Βαρέθηκα . κουράστηκα , να καρτερώ .

Συναντάω ματωμένα αγριολούλουδα στη θάλασσα και εντός μου ...

Τριάντα αργύρια και δεν λέει να ξημερώσει .

Τριάντα αργύρια θλίψης .

Τριάντα αργύρια φρίκης .

και ένας Ιούδας .

Τριάντα αργύρια .

Τριακόσιοι Ιούδες …

Πόσες φορές θα σταυρωθούμε ακόμα ; 

Πόση θλίψη ακόμα ; 

Επιβάτες όλοι , 
λαθραίοι όλοι , 
μια βουρκωμένη Κυριακή 
στριμωγμένοι στο κατάστρωμα ταξιδεύουμε μεσοπέλαγα 
με καραβάκι γραμμής … 

ένα ακάνθινο στεφάνι στην πλώρη 
μια κόκκινη σημαία να ανεμίζει ψηλά στο μεσαίο κατάρτι ,
και την απελπισία καρφωμένη στην πρύμνη .

Θέλω να γράψω με κεφαλαία γράμματα την λέξη 
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ πάνω στο κύμα ! 


Μια γκρίζα Κυριακή … 

Αγκάθια παντού , απελπισία παντού , αίμα παντού . 
Έβαψα κόκκινα τα όνειρα μου … 
Σήκωσα ψηλά το ανάστημα μου 
Να ζήσω δεν φοβάμαι , 
να πεθάνω δεν φοβάμαι , 

ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ .

Τριάντα αργύρια και δεν λέει να ξημερώσει …
Τριάντα αργύρια …

Πριν αλέκτωρ λαλήσει 
Τριάντα αργύρια …

Η κάθε προοπτική πετροβολημένη …

Τριάντα αργύρια .

Κρετίνοι … 

… μετά από κάθε σταύρωση …

Έρχεται η Επ - Ανάσταση !!!

© Santina konstantinidou





Η φωτογραφία είναι από http://www.fotoantenore.org/








1 σχόλιο:

  1. Πόσες φορές θα σταυρωθούμε ακόμα ;
    Πόσα δάκρυα ακόμα ;
    Υπέροχο!!!!!!!!!και τόσο Αληθινό!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή