ΣΥΝΗ ΜΠΟΥΡΑ " Α-διέξοδο "

Α-διέξοδο
Σύννεφα - δάκρυα 
για τα ταξιδιάρικα πουλιά
που άνοιξαν τα φτερά τους
για άλλον κόσμο.
Ο νους αμήχανος,
η καρδιά βαριά.
Πώς γίνεται και έφυγαν 
τόσο μακριά;
Ένα πέπλο ομίχλης
τα σκεπάζει όλα.
Σκοτεινιά, καταχνιά.
Κι ένα μικρό φως,
ελάχιστο...
Μια ζωντανή, άυλη
εικόνα - αίσθηση,
μνήμη.
Η ψυχή βασανίζεται.
Δεν αντέχει την απώλεια,
δεν αντέχει το χωρισμό, 
δεν αντέχει...
Χάνεται μέσα 
σ΄αυτή την κραυγή.
Σ.