"είναι τόση η σιγή που ξάπλωσε ανάμεσα στα μάτια... ...και το δειλινό να μη ραγίζει,πανάθεμά το... λες και περάσανε χιλιάδες χρόνια κι η αιωνιότητα,έχασε πιά το λευκό της και σκούριασε... με εφήμερη φωνή χθεσινών,τωρινών και μελλόντων, θέλω να βγω στο σύθαμπο και να τρίζει η ψυχή μου... με κίνδυνο πλέον εγείρομαι στη σιωπή, με κίνδυνο αποπνέω... επί των υδάτων βαδίζω,σαν δίδυμος ήλιος... στη στεριά,περιχαρής κατακρυμνούμαι, μόνος,τρελός και ηττημένος... μου ταιριάζει καλύτερα,θαρρώ..."
Σακελλάρης Καμπούρης
 |
"είναι τόση η σιγή που ξάπλωσε ανάμεσα στα μάτια...
...και το δειλινό να μη ραγίζει,πανάθεμά το...
λες και περάσανε χιλιάδες χρόνια
κι η αιωνιότητα,έχασε πια το λευκό της
|
και σκούριασε...
με εφήμερη φωνή χθεσινών,τωρινών και μελλόντων,
θέλω να βγω στο σύθαμπο και να τρίζει η ψυχή μου...
 |
| με κίνδυνο πλέον εγείρομαι στη σιωπή, με κίνδυνο αποπνέω... |
επί των υδάτων βαδίζω,σαν δίδυμος ήλιος...
στη στεριά,περιχαρής κατακρυμνούμαι,
μόνος,τρελός και ηττημένος...
μου ταιριάζει καλύτερα,θαρρώ..."
Σακελλάρης Καμπούρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου