ΔΕΜΠΕΡΔΕΜΙΔΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ " Καϊμάκι "

Ένα σπίτι γεμάτο στιγμές
Ανοίγω την πόρτα
Χαρές και λύπες 
Κρέμονται
Στον ιστό του κύκλου
Αυτή ειναι η φύση μας
Και είδα να πίνουμε μαζί
Εκείνο τον γλυκό βραστό
Ελληνικό καφέ χωρίς καϊμάκι
Η σκέψη μου έπεσε βαριά
Σκάλωμα
Σε ένα τραπέζι σαλονιού
Κοιτά να δεις που και ο πατέρας μου
Έγινε φωτογραφία σαν κορνίζα παλιά
Την τελευταία σου πνοή κρατώ
Σαν φυλαχτό στα ματια της ψυχής μου

Γεωργία Δεμπερδεμίδου