ΣΕΛΑΝΑ ΓΡΑΙΚΑ " ΑΤΙΤΛΟ"

Πρώτο σκοτάδι και το φεγγάρι δειπνισμένο του λογαρά, στέκει ματιά, αφιόνι απόσπερνο, θρασομανά ατάκτως ερριμένο απόψε η βραδιά δυό στίχους τους σηκώνει. Τι σαν αυτούσια μεταλαβιά λαμβάνει στης νύχτας τον έμπυρο ουρανό ο άστεγος, ανθρώπους και ουσίες συλλαμβάνει ζητώντας απ'το άσυλο του κόσμου το καλό. Με λογισμό και μ' όνειρο, θέλγουσα η γραφή βρίσκει τα πλαίσια έτοιμα, ασκητευτής πάνω, κάτω, αριστερά και δεξιά, λέξεων γητευτής. Είχε τον ήλιο στα μαλλιά, στο κάρβουνο ψηφί στο ξύλο του κύλαε πάνω, con largo sudore Α! Γίνεσαι ο ανάδοχος εσύ, συνοδοιπόρε.