ΠΕΡΔΙΚΗ ΣΟΦΙΑ " ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ..."

Ξημέρωσαν μέρες χωρίς αναπαμό.
Σόλες που χάσκουν
κι ανοιγοκλείνουν
μαζί με το στόμα
βγάζοντας φθόγγους μονότονους.

Κάθε βήμα κι ένα ρήμα
από λεξικό ανερμήνευτο
κάθε ανάσα το στόμα
ασύνειδα προτάσσει
το ένα πόδι διαδέχεται το άλλο
χωρίς ανάμνηση
σε μια παρέλαση
μπροστά από ενθουσιώδεις παρατηρητές
που περιμένουν στις γωνίες
κρατώντας πανομοιότυπες κατασκευές
σημαίες με οικόσημα
κυματίζουν μεσίστιες.

Διακρίνουν τα μάτια
ένα παρελθόν
μακρινό πολύ
που ολοένα υπονοεί
και ψάχνει ερμηνεία
όμως δεν στέκονται
αδυνατούν εξ ορισμού
βρίσκονται εκτός ελέγχου
τρέχουν κι αυτά
μαζί με το υπόλοιπο σώμα.

Ξημέρωσαν μέρες ατελεύτητες.
Κι όλο απομακρύνεται το τέρμα.
Δεν κόβεται με τίποτα
αυτή η κορδέλα.

Σοφία Περδίκη