●
Κάθε πράξη υιοθεσίας ενός παιδιού αποτελεί ύψιστη μορφή έμπρακτης αγάπης και, ταυτοχρόνως, μία πολύπλοκη διαδικασία.
Το να επιλέξει κανείς με συναίσθημα αγάπης και αίσθηση ευθύνης να αναλάβει την ανατροφή ενός παιδιού που δε βγήκε από τα σπλάχνα του δεν είναι εύκολη υπόθεση και καταδεικνύει μία συναισθηματική υπέρβαση από πλευράς των γονέων, οι οποίοι έρχονται ευθύς εξαρχής αντιμέτωποι με μία μεγάλη αλήθεια:
Τα παιδιά ΔΕΝ είναι η βιολογική – εγωιστική συνέχεια ενός γεννήτορα, αλλά τα «ζωντανά βέλη», όπως έγραψε ο Χαλίλ Γκιμπράν, τα οποία «ξεκινάνε από το τόξο των γονέων, για να πάνε μπροστά».
●▬▬ •✽• ▬▬●
Όταν δύο γονείς έχουν πλέον υιοθετήσει ένα παιδί, το πρώτο βήμα το οποίο καλούνται να κάνουν είναι ΝΑ ΑΝΑΠΛΗΡΩΣΟΥΝ σε αυτό το παιδί τα συναισθήματα, αλλά και τη σωματική επαφή - αγκαλιά τα οποία έχει στερηθεί.
Με αυτόν τον τρόπο, θα αρχίσουν να χτίζουν μία γονεική σχέση εμπιστοσύνης, αγάπης και αποδοχής και, μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η αποκάλυψη της αλήθειας στο παιδί επιβάλλεται να ξεκινήσει σταδιακά ήδη από τα πρώιμα χρόνια της ζωής του.
●
Τα ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ, ΟΙ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ, αποτελούν έναν πρώτο εύληπτο και χρηστικό τρόπο, μέσω του οποίου δίνεται η δυνατότητα να γεννηθούν απορίες στο παιδί.
Αυτή καθεαυτή η έκφραση αποριών που το ίδιο το παιδί θα διατυπώσει σχετικά με τη γέννηση, την ύπαρξη κτλ, θα δώσει στους γονείς το έναυσμα να απαντήσουν μέσα από μία ΜΗ ΣΤΗΜΕΝΗ ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ.
Ως εκ τούτου, ο στόχος κάθε φορά είναι να δίνονται απαντήσεις σε εκείνα τα οποία το ίδιο το παιδί αποζητά να μάθει.
●▬▬ •✽• ▬▬●
Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει μία συγκεκριμένη συνταγή ή ατάκα την οποία θα χρησιμοποιήσουν όλοι οι γονείς ως πανάκεια, εφόσον κάθε παιδί, κάθε γονέας και κάθε οικογενειακός μικρόκοσμος αποτελούν ξεχωριστές οντότητες με μοναδική δυναμική.
Ωστόσο, οι γονείς δύνανται μέσα από την προαναφερθείσα ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΓΕΝΕΣΗΣ ΑΠΟΡΙΩΝ, να αναλύσουν στο παιδί το γεγονός ότι πχ. κάποια παιδάκια βγαίνουν από την κοιλιά της μαμάς τους και κάποια όχι, κάποια παιδάκια φιλοξενούνται σε ιδρύματα, έως ότου έρχονται να τα βρουν οι γονείς που θα τα μεγαλώσουν, κάποια παιδάκια είναι τα παιδάκια της καρδιάς κ.ο.κ.
●
Με λίγα λόγια, οι γονείς ενός υιοθετημένου παιδιού θα ανέβουν μαζί του τη σκάλα της συναισθηματικής και νοητικής ανάπτυξής του δίνοντάς του τις πληροφορίες τις οποίες ζητά κάθε φορά να λάβει, ανάλογα με το σκαλοπάτι του εξελικτικού σταδίου, στο οποίο βρίσκεται.
●▬▬ •✽• ▬▬●
Πιθανώς, το παιδί θα εκδηλώσει ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ απόρριψης, ματαίωσης, ενοχής, εγκατάλειψης ακόμα και έντονου θυμού. Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι γονείς χρειάζεται να παραμείνουν οι «ήρεμοι κυματοθραύστες» αυτών των συναισθημάτων, ούτως ώστε να δώσουν στο παιδί ένα ακόμα μάθημα ζωής, αυτό της ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΤΟΥ ΘΥΜΟΥ.
●
Η ΑΠΟΚΡΥΨΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ, η ετεροχρονισμένη ανακοίνωσή της ή η ενδεχόμενη αποκάλυψή της από τρίτους θα κλονίσουν ισχυρά τη σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ παιδιού και γονέων θέτοντας υπό αμφισβήτηση ολόκληρο το οικογενειακό οικοδόμημα το οποίο θεμελιώθηκε καθ’ όλη τη διάρκεια μεγαλώματος του παιδιού.
●
Παράλληλα, οι γονείς χρειάζεται να ΜΗΝ πέσουν στην παγίδα της αποδόμησης των βιολογικών γονέων στα μάτια του παιδιού, προκειμένου να ισχυροποιήσουν τη δική τους παρουσία και συμβολή.
Εάν λειτουργήσουν κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα ενισχύσουν το αίσθημα της ΑΥΤΟ-ΑΠΟΡΡΙΨΗΣ στο παιδί, ένα αίσθημα το οποίο εμπεριέχεται στην ανθρώπινη ύπαρξη, μας ακολουθεί σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας και, τις περισσότερες φορές, γιγαντώνεται από το περιβάλλον μας.
●▬▬ •✽• ▬▬●
ΣΥΝΟΨΙΖΟΝΤΑΣ, χρειάζεται να επισημανθεί ότι το ουσιώδες σε κάθε συζήτηση με θέμα την ανακοίνωση-εξήγηση της υιοθεσίας είναι να εισπράττει το παιδί τη διάθεση των γονέων να μιλήσουν χωρίς φόβο, ντροπή και υπεκφυγές, αλλά με αγάπη, ηρεμία, φυσικότητα, αυτοπεποίθηση και αποδοχή σε συνάρτηση πάντα με την ηλικία και την ψυχοσυναισθηματική κατάσταση του παιδιού.
Εξυπακούεται, ότι η συμβουλευτική ΤΟΥ ΕΙΔΙΚΟΥ είναι απαραίτητη αρχής γενομένης της πράξης της υιοθεσίας, προκειμένου να δράσει συνεπικουρικά σε όλα τα στάδια.
«ΕΙΡΗΝΗ ΛΑΓΟΥΒΑΡΔΟΥ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου