ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΛΙΛΗ " Εικόνες του μυαλού "

Χθες, μίσησα κάποιον πολύ.
Σκληραίνει το δέρμα μου,
βγάζω λέπια...
Χωρίς προειδοποίηση,έρχονται,
για να έχουν υπόσταση,
ο θάνατος κι ο έρωτας.
Κι οι δυο, σε πηγαίνουν
από τη γη στον ουρανό
με αντίθετη πορεία ο καθείς.
Τι είναι αυτό που,
αιφνίδια φέρνει δάκρυα;
Σε ποιο σκαμνί τα καθίζει
προσμένοντας δικαιοσύνη;
Σε ποια τραπεζαρία τα τρέφει
με εδέσματα ψυχής;

Χρειάζομαι έναν ύπνο βαθύ...
Σαν αυτόν,που,
κάποια μεσημέρια καλοκαιριού
σου φαίνεται χρόνος.....

Ή, απλά μια αγκαλιά....