ΤΙΝΑ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΟΥ " Ο καινούργιος και επτά ακόμη διηγήματα "

Συγγραφέας : Κουτσουμπού Τίνα 

Τίτλος :Ο καινούργιος και επτά ακόμη διηγήματα
Είδος :Πεζογραφία

Ετος Εκδοσης: 2015
Εκδόσεις : Γαβριηλίδης
Σελίδες:. 105
Διαστάσεις: 16,5 x 12
ISBN: 978-960-576-432-6

Περιγραφή 

Οκτώ σύντομα διηγήματα με φόντο τη σύγχρονη εποχή και ήρωες ανθρώπους καθημερινούς, της ¬διπλανής μας πόρτας που μέσα από τις βιωματικές τους καταστάσεις, κινητοποιούνται και προβληματίζονται, επανακαθορίζουν τη στάση και τις προτεραιότητές τους, ζουν τα πάθη και τους ¬πόθους τους, μας μεταγγίζουν τελικά σαν απόσταγμα την αισιόδοξη ματιά τους για τη ζωή. 

Από την παρουσίαση του βιβλίου στην Καλαμάτα στις 6 Μαρτίου 2016 στο ξενοδοχείο ΡΕΞ 

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ 

Ο ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ

------------------------

Είχε δυνατά παπούτσια κακοβερνικωμένα κι αρματωμένα με καρφιά στις σόλες. Οι άλλοι δεν τον πρόσεχαν στα διαλείμματα. Καθόταν πάντα μόνος στο παγκάκι της αυλής, κάτω από τη μουριά και φαινόταν χαμένος στις σκέψεις του. Οι στριγκές φωνές των κοριτσιών που αντάλλασαν αστεία και κυνηγιόνταν με τ’ αγόρια των μεγαλύτερων τάξεων ούτε που τάραζαν τον άγνωστο σε μένα κόσμο του. Κι όμως, φαινόταν ιδιαίτερο παιδί και ήταν ευαίσθητος. Αυτό το τελευταίο το κατάλαβα προχθές στην ξαφνική νεροποντή, που πήρε μαζί της τις ξεχαρβαλωμένες στέγες και κεραίες από τα χαμόσπιτα της γειτονιάς. …….

…. Γύριζε στην τάξη σφυρίζοντας, πατώντας με κρότο τα αρματωμένα με καρφιά δυνατά παπούτσια του. Είχε πια μια θέση μεταξύ μας. Ανήκε κι αυτός στη σχολική μας ομάδα. Είχε φαγητό, φίλους, ζεστασιά στην ψυχή, όνομα. Τον έλεγαν Σωτήρη, ήταν απ’ τον Όλυμπο και δεν ήταν πια καινούργιος.

* * * *

ΠΛΑΝΟΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

«Περάστε κύριοι, πάρτε απ’ εδώ τα δωράκια σας, όμορφα και οικονομικά. Όλα είναι χειροποίητα». Η φωνή γλυκιά ζεστή νεανική ερχόταν από την γωνία Νίκης και Ερμού στον πεζόδρομο. Η φοιτητριούλα, θα ‘ταν δε θα ’ταν είκοσι χρονών με φαρδύ πουλόβερ, πλεκτό σκούφο και αθλητικά παπούτσια χωμένη μέσα στο ζεστό μπουφάν της, ήταν στημένη από νωρίς πίσω από το πάγκο της, διαφημίζοντας όσο καλύτερα μπορούσε τις χειροποίητες κατασκευές της: Κοσμήματα, διακοσμητικά κεράκια και ημερολόγια, πλεκτά κασκόλ και γάντια όλα σε πολύχρωμα γιορτινά χρώματα………

* * * *

ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ

Πολλές φορές ανέβαινε η Θάλεια στην κρεβατοκάμαρα της νόνας. Η γιαγιά Λέγκω, όπως τη φώναζε η μικρή, την περίμενε με χαρά, αφού ήταν η μοναδική της εγγονή, το βάλσαμο στα γεράματά της όπως ισχυριζόταν. Κι αυτή χανόταν ώρες ολόκληρες μέσα στη ντουλάπα να κατεβάζει εσάρπες και τούλια, φουστάνια και καπέλα, μαντώ και πανωφόρια, ομπρελίνα και φωτογραφίες της παλιάς εκείνης καλής εποχής, όπως έλεγε η Λέγκω της. Τα δοκίμαζε όλα και καμάρωνε για τα όμορφα ετούτα πράγματα που είχε η γιαγιά στα νιάτα της. Της άρεσε να φαντάζεται τις ιστορίες απ’ όλα τ’ αντικείμενα που έκρυβε η γιαγιά στο «μυστικό βασίλειό της» και μετά τις διηγείται μισοκοιμισμένη στην αγκαλιά της μητέρας της.

Το παιδικό της μυαλό εντυπωσιαζόταν με καθετί καινούργιο και ανυπομονούσε να επιστρέψει στα άδυτα «της μεγάλης κυρίας»όπως αποκαλούσε τη γιαγιά η οικιακή βοηθός τους, η Μελπομένη. 

Το ανυπόμονο σπρώξιμο της πόρτας και το γελαστό προσωπάκι πρόδωσαν εύκολα στη γιαγιά Ελένη τον ατίθασο εισβολέα.

«Καλώς το μου», την χαιρέτησε με την ήρεμη φωνή της η Λέγκω της…..

 ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ 

ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος της Α.Σ.Ο.Ε.Ε  και γνωρίζει τέσσερις ξένες γλώσσες..

Εργάσθηκε στην Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση και στην Εμπορική Τράπεζα. Ζει στην Καλαμάτα από το 1996.

Είναι μέλος σε πολιτιστικούς συλλόγους της Καλαμάτας και της Αθήνας.

Τα τελευταία πέντε έτη ασχολείται με τη συγγραφή άρθρων και πεζών κειμένων.  Έχει συμμετάσχει σε σεμινάρια δημιουργικής γραφής και ιστορικού μυθιστορήματος.

Αρθρογραφεί  για την Ένωση μη ημερησίων εντύπων στην Αθήνα από το 2010 αλλά και στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο της Καλαμάτας, της Κορώνης, σε λογοτεχνικά περιοδικά έντυπης και ηλεκτρονικής μορφής. Πεζά της κείμενα δημοσιεύθηκαν στο Αθηναϊκό ημερολόγιο του 2012, 2013 και 2014 και στο ημερολόγιο του Αρχιπελάγους των ετών 2014 και 2015 των  Εκδόσεων Φιλιππότη, στην εγκυκλοπαίδεια της Ελληνικής Λογοτεχνίας των Εκδόσεων Χάρη Πάτση 2014 καθώς και στον τόμο «Μεσσηνιακές Δημιουργίες» των ετών 2012 και 2014 της Ένωσης Μεσσηνίων συγγραφέων της οποίας και αποτελεί μέλος. Διηγήματά της επίσης βραβεύτηκαν σε πανελλήνιους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και στην Κύπρο. Το  βιβλίο της «Δημοσιογραφικά της πένας παιχνιδίσματα», Καλαμάτα 2014, περιλαμβάνει δημοσιευμένα άρθρα και χρονογραφήματα της περιόδου 2010-2014.

Επίσης τον Δεκέμβριο 2015 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη το βιβλίο «ο Καινούργιος κι επτά ακόμη διηγήματα».

ΚΡΙΤΙΚΗ 

Θανάσης Παντές  - Εφημερίδα  " Φωνή "  Καλαμάτας 

* * * *

Διώνη Δημητριάδου - Μια κριτική προσέγγιση στη συλλογή διηγημάτων «Ο καινούργιος κι επτά ακόμη διηγήματα» της Τίνας Κουτσουμπού, από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης

«Είχε δυνατά παπούτσια κακοβερνικωμένα κι αρματωμένα με καρφιά στις σόλες. Οι άλλοι δεν τον πρόσεχαν στα διαλείμματα. Καθόταν πάντα μόνος στο παγκάκι της αυλής, κάτω από τη μουριά και φαινόταν χαμένος στις σκέψεις του. Οι στριγκές φωνές των κοριτσιών που αντάλλασσαν αστεία και κυνηγιόνταν με τ’ αγόρια των μεγαλύτερων τάξεων ούτε που τάραζαν τον άγνωστο σε μένα κόσμο του. Κι όμως, φαινόταν ιδιαίτερο παιδί και ήταν ευαίσθητος. Αυτό το τελευταίο το κατάλαβα προχθές στην ξαφνική νεροποντή, που πήρε μαζί της τις ξεχαρβαλωμένες στέγες και κεραίες από τα χαμόσπιτα της γειτονιάς.» 

Καμιά φορά αρκεί να διαβάσεις δυο-τρεις αράδες από το γραπτό κάποιου για να αισθανθείς πως ο λιτός τρόπος παρουσίασης ενός θέματος μπορεί να μιλήσει καλύτερα κι από πολλές σελίδες πυκνογραμμένης περιγραφής. Έτσι κι εδώ, στο ομώνυμο διήγημα της συλλογής της Τίνας Κουτσουμπού, ήταν αρκετές λίγες σειρές για να μας βάλει κατευθείαν στο θέμα της. Αυτόν τον «καινούργιο» αξίζει να τον διαβάσει κανείς. 

Τα θέματα που παίρνουν ζωή στα διηγήματα του βιβλίου είναι έτσι απλά και καθημερινά, σαν να βγήκαν από τη δική μας σκέψη, σαν οι ήρωές τους να κατοικούν δίπλα μας και να κινούνται στον δικό μας χώρο, στον μικρόκοσμο που μας περιβάλλει. Ως προς αυτό, κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι το θέμα ενός διηγήματος θα έπρεπε να αντληθεί από έναν κόσμο πιο περίπλοκο και να αναλύσει (όσο φυσικά του επιτρέπει η έκτασή του) ήρωες με περισσότερο μπερδεμένη ιστορία ζωής. Γιατί άραγε; Νομίζω ότι το διήγημα (προσφιλής επιλογή των συγγραφέων τα τελευταία χρόνια) έχει το δικό του προφίλ στον κόσμο της συγγραφής. Δεν οφείλει να ανταποκριθεί οπωσδήποτε σε καθορισμένες αρχές γραφής –εκτός φυσικά από αυτές που οριοθετούν το είδος του: μικρή έκταση, ένας ήρωας, στοιχειώδης πλοκή. Είναι περισσότερο ελεύθερος ο δημιουργός του να μας ξαφνιάσει με την πρωτοτυπία του, να μας ανοίξει ένα διάλογο γύρω από την τόλμη του να προχωρήσει στις επιλογές του. 

Έχουμε, λοιπόν, εδώ οκτώ συνολικά μικρά διηγήματα που μπορεί να μη φιλοδοξούν να ονομαστούν ιστορίες ακριβώς, ωστόσο επάξια φέρουν τον τίτλο, καθόσον το καθένα απ’ αυτά συνιστά μια εικόνα (με αρχή, μέση και τέλος), με ήρωα ξεκάθαρα διαγραφόμενο, με πλοκή ελάχιστη αλλά ενδιαφέρουσα. Και με μια ιδιαιτερότητα, ενδιαφέρουσα κι αυτή: τα διηγήματα αυτά δεν μας ξαφνιάζουν στο τέλος τους, όπως συνηθίζεται σ’ αυτές τις σύντομες γραφές. Η έκτασή τους είναι τόση όση χρειάζεται για να μας τραβήξει την προσοχή και -χωρίς να ασφυκτιά η ιστορία τους- για να ταυτιστούμε με τη σκέψη και τη δράση των ηρώων τους. 

Αυτοί, οι ήρωες, μιλούν απλά και συχνά χαμηλόφωνα, μας παρουσιάζουν τις σκέψεις τους αφήνοντας την αίσθηση ότι περισσότερο φιλοσοφούν πάνω στα δεδομένα της ζωής τους. Μιας ζωής που οι ίδιοι δεν μπορούν να καθορίσουν, αφού οι συνθήκες γύρω τους έχουν αποφασίσει προ πολλού κι έχουν καθορίσει τα πλαίσια των κινήσεών τους. Τι απομένει, λοιπόν, στη δική τους βούληση; Εδώ ακριβώς έγκειται και το περιεχόμενο της πλοκής των διηγημάτων αυτών. Μέσα σε μια πόλη που γιγαντώνεται γύρω τους χωρίς να αφήνει τα περιθώρια να απλώσουν τις ελπίδες τους, ίσως η συμφιλίωση με την κατάσταση να είναι η επιλογή που τουλάχιστον αφήνει μια γαλήνη στην ψυχή. Ή αλλού, σε μια Αθήνα της κρίσης και της εξαθλίωσης, ίσως το βλέμμα που ρίχνουν στον άνθρωπο δίπλα τους (όσο μπορούν και αντέχουν) να είναι η παρέμβαση των ηρώων σ’ αυτό το πλέγμα της αδικία και της ανισότητας. 

«Μοιρασμένη χαρά, διπλή χαρά.» 

Έτσι αντιμετωπίζονται απώλειες προσωπικές, έτσι και μια επώδυνη αναδρομή της μνήμης σε άλλες μακρινές καταστροφές και σε άλλα ξεριζώματα από αγαπημένες πατρίδες. 

«Δεν θυμάμαι άλλα, Θάλεια μου, από όλη αυτή την τραγωδία. Είναι σαν τις ιστορίες που οι καλοί στο τέλος σώζονται, αφού πάντα στον κόσμο υπάρχουν πονετικοί άνθρωποι.» 

Στο διήγημα «Ο καινούργιος», που δίνει και τον τίτλο σε όλη τη συλλογή, η συγγραφέας «διδάσκει» μέσα σε λίγες σελίδες τη στάση απέναντι στον διαφορετικό που η μοίρα τον έριξε δίπλα σε τόσο όμοιους -όπως πιστεύουν- μεταξύ τους. Μια αλλαγή της κλειστής οπτικής που καταδικάζει σε απομόνωση, ένα άλλο βλέμμα στο διαφορετικό στοιχείο, που ο καθένας έχει μέσα του, μια ακόμη συμφιλίωση με τον κόσμο και τον άνθρωπο. 

Τέτοιες επιλογές και παρεμβάσεις διαμορφώνουν μια αισιόδοξη οπτική στους ήρωες, αν και έχουν να αντιπαλέψουν με αντίξοες συνθήκες και με εφόδιο τα πενιχρά τους υλικά μέσα, με αξίες όμως που διασώζουν στο βάθος του εαυτού τους. 

Στο διήγημα που διάλεξε η συγγραφέας για να κλείσει τη συλλογή της, παρατηρούμε ένα διαρκές ανοιγόκλεισμα της φωτογραφικής μηχανής, καθώς μια φωτογράφος αποτυπώνει εικόνες και σκηνές της αγαπημένης της πόλης. Νομίζω πως είναι το καλύτερο τελείωμα αυτό, γιατί αφήνει αυτή την επίγευση των ιστοριών, έτσι όπως διαδέχεται η μια εικόνα την άλλη, έτσι όπως οι αφηγήσεις που προηγήθηκαν άφησαν κι αυτές το αποτύπωμά τους. Σαν γρήγορα κλικ της μηχανής. Με τις δικές τους εικόνες να αποκτούν νόημα η μία μετά την άλλη. Καθημερινές, απλές, λιτές ουσιαστικές. Άλλωστε, αυτό είναι που αξίζει στην περιπέτεια της λογοτεχνίας: η δημιουργία ενός κόσμου που κρυμμένος στις σελίδες ενός βιβλίου, αποκαλύπτεται στον αναγνώστη με την αλήθεια του αφτιασίδωτη. Κομμάτι της ζωής. Έτσι απλά. 

Διώνη Δημητριάδου. http://meanoihtavivlia.blogspot.gr/