ΒΛΑΧΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ { τριανταφυλλάκι μου }

Έσταξες νύχτα
τριανταφυλλάκι μου
πάνω στο χώμα.

Πρόβαλαν τότε
οι φωνές των αστεριών
που νανούρισες.

Δειλά στην αρχή,
με μια έξαψη μετά,
με πλημμύρισαν.

Έτσι η μέρα
τραγούδησε μέσα μου
τη σιωπή σου.

Εσύ έγειρες
πάνω στα αγκάθια σου
να ξεκουραστείς,
πλέκοντας την άνοιξη
μέσα στις θάλασσες σου.

Οι ανεμώνες,
μόνες πια, περιμένουν
να σκάψεις τη γη
και να τις ακουμπήσεις
να γεννήσουν χρώματα.

Έσταξες νύχτα
τριανταφυλλάκι μου
μέσα στη μέρα.

γ.β.