ΜΙΝΑ ΜΠΟΥΛΕΚΟΥ - Ένα Μετέωρο Βήμα

Οι μνήμες μου
ξεθωριασμένα κουβάρια
τυλιγμένα στην ανέμη του χρόνου.
Σωριασμένες εικόνες,
τρεμόπαιζαν σε ένα αμυδρό φως.

Έκλεισα τα μάτια μου
στην ατελείωτη νύχτα.
Έκλεισα τα μάτια μου
στις γκρίζες φιγούρες
με τα σπασμένα φτερά
που με περιγελούσαν.
Έκλεισα τα μάτια μου
στην καταιγίδα που είχε ξεσπάσει
και ονειρεύτηκα ξανά τα αστέρια
που κοιτούσαμε κάποτε μαζί…

Μετέωρη στάθηκα
στο βήμα του πελαργού,
μετρώντας
τις ατέλειωτες ώρες που πέρασαν
βαδίζοντας πάνω,
σε ραγισμένους καθρέφτες.

Ανέγγιχτη χωρίς σημάδια
προχώρησα
αφήνοντας πίσω μου
μια εκκωφαντική σιωπή
να πλανιέται…

Μίνα Μπουλέκου
1/8/2016