ΑΝΝΑ ΝΤΑΛΗ " Ατιτλο "

Σ. Καραβούζης  " Ραγισμένο μάτι αγάλματος "

Κοίτα
η νύχτα ξάγρυπνη έμεινε
Κοίτα
τα όνειρα κοιμήθηκαν
Κοίτα 
το παραμύθι έπαψε
Και οι τοίχοι σώπασαν
απόψε
Δεν λυπάμαι κι ας σκοτείνιασε ο ουρανός
Δεν λυπάμαι κι ας ανείπωτες λέξεις
Πνίγηκαν στα ρηχά
Ούτε μάτια μου λυπάμαι που χάθηκες
Στα αβαθή

Λυπάμαι Γιατι ξεχνώ το χρώμα
Της γεύσης
Λυπάμαι Γιατι λησμόνησα το δάκρυ
Που έκρυψα
αχνοφαίνεται μια σκιά

-Δεν έφτασα ποτέ στο χαμόγελο σου

Υποχώρησε η βροχή
Και ένα μισόσβηστο αστέρι
μου ψιθύρισε
πως
τα όνειρα δεν ξυπνούν απόψε
Κι εγώ που σε γύρευα μέσα τους;
Σε κουρελιασμένα σύννεφα
χωρίς ανάσες
αφτέρουγοι άγγελοι
γοερά κατέθεταν
λυγμούς
ξέφυγε απο την νύχτα
μια ανάσα
αγκαλιά
με κράτησε .

 a.n.