Πέμπτη 4 Μαΐου 2017

ΜΑΡΙΑ ΜΠΟΥΧΛΗ " Ατιτλο "


Όπου σε πάει η καρδιά μπορεί να είναι μακριά όσο η άκρη του κόσμου εκεί που πήγε το κοριτσάκι σαν ήπιε το αμίλητο νερό ζητώντας να βρει το δέντρο που κάνει τα χρυσά μήλα.. Μπορεί όμως να είναι και δίπλα σου ακριβώς εκεί που ανασαίνει η πεταλούδα και το μυρμήγκι αθόρυβα κι υπομονετικά ζώντας τις μικρές ζωές τους. Όπου σε πάει η καρδιά μπορεί να είναι ζεστά όπως σε τροπικό νησί απ' αυτά που βλέπουμε με τις καρύδες και τις χρυσαφί αμμουδιές μα και μέχρι τους αιώνιους πάγους μπορεί ακολουθώντας μάταια, φειδωλούς στο χαμόγελο ανθρώπους. Όπου σε πάει η καρδιά μπορεί να είναι ψηλά,εκεί που φτάνει το μάτι κοιτώντας το αστέρι που χάνεται διαγράφοντας τροχιά φθίνουσα, μα και χαμηλά ως τις ρίζες της αιωνόβιας ελιάς εκεί που τα τελώνια πριονίζουν το δέντρο της γης. Όπου σε πάει η καρδιά μάτια μου μη φανταστείς να βρεις χρυσάφια και διαμαντικά ή μετοχές του χρηματιστηρίου των αγορών σε ευκαιρία... Θα έχεις κάνει όμως ένα υπέροχο ταξίδι συλλέγοντας τα ακριβά χαμόγελα των φίλων τα φιλιά των πιο τρελών εραστών και τις προσευχές των αμνών και των εριφίων την ώρα της μεγάλης σφαγής.. Θα είσαι πλούσιος μάτια μου σε εμπειρίες που δε βάζει ο νους ανθρώπου κι αφού θα έχεις χορτάσει από δάκρυα και γέλια θα ακουμπήσεις στη ράχη του δελφινιού και θα φύγεις για τον τόπο των Μαορί που πια δεν υπάρχουν.
(Μαρία Μ.) 4/5/2016


Η φωτογραφία είναι από το διαδίκτυο


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου