Παρασκευή 30 Ιουνίου 2017

Το βραβευμένο ποίημα " Ο ΤΟΠΟΣ ΜΟΥ " του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου ( Α'βραβείο στους Δελφικούς Αγώνες Ποίησης 2017 ) και η μετάφρασή του στα Γαλλικά από την Julie Tsorou ( Παναγιώτα Τσορού )

Ακρόπολη Αρχαίας Λίνδου, Ρόδος.

Ο ΤΟΠΟΣ ΜΟΥ
"Ανήκω σε μια χώρα μικρή. Ένα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο".
Γιώργος Σεφέρης, ομιλία στη Στοκχόλμη.
Ένα ακρωτήρι, Θε μου, στο νερό είναι ο τόπος μου
λίγο το χώμα λιγοστά τα δέντρα κι οι κοιλάδες
κλειστές στον κόρφο των βουνών που εποπτεύουνε
από ψηλά το μεροκάματο ως τη δύση.
Βράχια αρμυρά σπαρμένα στη σειρά είναι ο τόπος μου.
Κυκλάδες, Δώδεκα Νησιά κι η ωραία Κρήτη
κι άλλα χιλιάδες με ονόματα αφρισμένα που χαρίσανε
μια νύχτα οι γοργόνες μεθυσμένες.
Λιμάνια ολόφωτα με βάρκες θαλασσιές είναι
ο τόπος μου.
Ο Αϊ-Νικόλας, η Σαπφώ κι η αγια- Μαρίνα
με την καρίνα κεντημένη ολοστόλιστη
φύκια πλεγμένα του βυθού και αστερίες.
Ένα ακρωτήρι, Θε μου, στο νερό είναι ο τόπος μου
και παραμέσα Λάρισα, Κοζάνη, Σαλονίκη
πολύ ακριβό, αλλά χαλάλι όσα δώσαμε
ψυχές αμέτρητες μας κόστισε το χώμα.
Ο τόπος ξέρει τα τραγούδια που του γράψαμε
ξέρει την πίκρα και τα “βόηθα Παναγιά μου”
ξέρει το δάκρυ των παλιών και τα νυχτέρια τους
όπως τροχίζανε στην πέτρα τα μαχαίρια.
Ξέρει χορούς στ` αλώνια κουρνιαχτούς
ξέρει τα γύφτικα κλαρίνα, τα βιολιά τους
ξέρει τους γάμους, τις χαρές, τις μπαλωθιές
και τα πικρά της ξενιτιάς λευκά μαντίλια.
Ο τόπος ξέρει τη σκιά μας και τα βήματα
τα όνειρά μας τα τρελά και τις αγάπες
τα ονόματα τα χέρια και τα έργα μας
τη φτώχεια τους καημούς και τη χαρά μας.
Ένα ακρωτήρι, Θε μου, στο νερό είναι ο τόπος μου..
Δημήτρης Παπακωνσταντίνου
Πρώτο βραβείο 32ων Δελφικών Αγώνων Ποίησης 2017
*************************************
MON PAYS
"J'appartiens à un petit pays. Un cap de pierre en Méditerranée".
Georges Séféris, Discours à Stockholm.
Mon Dieu, mon pays c'est un cap sur l'eau
peu de terre, très peu d'arbres et des vallées
fermées au sein des montagnes qui surveillent
de haut la journée de travail jusqu'au couchant.
Mon pays, c'est des rochers salés, semés dans l'ordre.
Cyclades, Dodécanèse et la belle Crète
et des milliers d'autres aux noms écumants
offerts, une nuit, par des sirènes ivres.
Mon pays c'est des ports lumineux avec des bateaux bleus
nommés Saint Nicolas, Sappho et Sainte Marine
avec la carène brodée et ornée
d'algues tressées du fond, et d'étoiles de mer.
Mon Dieu, mon pays c'est un cap sur l'eau
et au fond Larissa, Kozani, Salonique,
très cher, mais tout ce que nous avons donné
n'a pas été vain,
cette terre nous a coûté d'innombrables âmes.
Le pays connaît les chansons que nous lui avons écrites
il connaît l'amertume et les "Ô Marie aide-nous"
il connaît la larme des vieux hommes et leurs veillées
comme ils aiguisaint les couteaux à la pierre.
Il connaît des danses de nuage de poussière
aux aires de battage
il connaît les clarinettes des gitans, leurs violons
il connaît les mariages, les fêtes, les tirs de fusil
et l'amertume des mouchoirs blancs de l'étranger.
Le pays connaît notre ombre et nos pas
nos rêves fous et les amours
les noms, les mains et nos oeuvres
la misère, les chagrins et notre joie.
Mon Dieu, mon pays c'est un cap sur l'eau.
Démètre Papakonstantinou
Premier prix aux Jeux Delphiques de la Poésie 2017.
Traduit du grec par Panayiota Tsorou ( Julie Tsorou )





ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΣΑΚΑΛΗΣ " Επιστροφή "


Περπάτησα ξανά στην παραλία
μετά από χρόνια
στο βρώμικο Θερμαϊκό
είμασταν νέοι τότε και καθαροί
σήμερα, άστο καλύτερα
λάμπανε τα πρόσωπά μας
και οι καρδιές πάλλονταν ακούραστες
έφτασα στο Λευκό Πύργο
εκεί σε πρωτοφίλησα
ήσουν δεκαοχτώ χρονών
κι εγώ εικοσιένα
είδα τον ουρανό
καταγάλανος
τότε και τώρα
όμως μεσολάβησαν 
πολλές στροφές της γης
γύρω απ΄τον ήλιο
βρήκα τους φίλους μου
ίδιοι μα και τόσο διαφορετικοί
ένιωσα σαν να τους γνώριζα πρώτη φορά
μα το ίδιο ένιωσα και για τον εαυτό μου.







Πέμπτη 29 Ιουνίου 2017

ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ Β' - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΛΜΠΟΥΜ ΤΗΣ ΝΕΛΛΑΣ ΘΕΟΤΟΚΑΤΟΥ

Φηρά 


Ημεροβίγλι ...μπαίνοντας στο λιμάνι της Σαντορίνης


 Οι  λεπτομέρειες που κάνουν την Σαντορίνη ξεχωριστή.


Ο Γιαλός, τo παλιό λιμάνι, βρίσκεται ακριβώς κάτω από τα Φηρά, φωλιασμένο στη βάση των απόκρημνων βράχων.
Από εδώ μεταφέρονται με το τελεφερίκ στα Φηρά οι επισκέπτες που έρχονται με τα κρουαζιερόπλοια, ή εκείνοι που παίρνουν τα καραβάκια για να πάνε στο ηφαίστειο.
Στο Γιαλό ξεχωρίζουν οι Τρύπες (σπηλιές), το παλιό εργοστάσιο τοματοποιίας του Γρ. Κουτσογιαννόπουλου και το κάτασπρο εκκλησάκι του Αϊ Νικόλα, κτισμένο στο λιμανάκι για τις βάρκες. Είναι χαρακτηριστικό δείγμα της θηραϊκής εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής. Ο παλιός ναός είχε καταστραφεί από πτώση χωμάτινου όγκου και ξαναφτιάχτηκε από τη Μαργαρίτα Καραβία.

Στην άκρη του μικρού οικισμού, που μοιάζει αγκιστρωμένος στα βράχια, είναι κτισμένος ο εντυπωσιακός πύργος του Πέτρου Δελένδα, που είναι νεότερο κτίσμα.

Ο Γιαλός συνδέεται με τα Φηρά και με τις «Καραβολάδες», το δρόμο του Γιαλού, με τα 600 σκαλοπάτια. Οσοι αντέχουν ανεβαίνουν με τα πόδια για να θαυμάσουν την πραγματικά εντυπωσιακή θέα, ενώ άλλοι επιλέγουν τα γαϊδουράκια και τα μουλάρια.



Φεύγοντας από την Σαντορίνη,βλέπουμε την Οία και από κάτω το Αμμούδι..





Τα Φηρά την νύχτα.


Θάλασσα χρυσή  του δειλινού.


 Οία - Άγιος Ιωάννης...




 Γεωμετρία.


 Αγιος Σπυρίδωνας


Πολύβουη η Οία - Άγιος Νικόλαος.


 Ημεροβίγλι


Η Νέα Καμένη ή παλιότερα και Νέα Καϋμένη, "το ηφαίστειο" για τους ντόπιους, είναι ηφαιστειογενές νησί στο κέντρο της καλδέρας της Σαντορίνης, το οποίο άρχισε να δημιουργείται το 1570 (ή 1573), με την δημιουργία αρχικά της Μικρής Καμένης και αποτελεί το πιο πρόσφατα δημιουργημένο τμήμα ξηράς στη Μεσόγειο Θάλασσα.[1]Η έκταση του σήμερα είναι 340 εκτάρια και το ψηλότερο σημείο του είναι 127 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Υπάρχουν δύο αγκυροβόλια στο νησί, ο όρμος Ταξιάρχης, στα νοτιοανατολικά του νησιού, και ο όρμος Ερινιά στα βόρεια.

Διοικητικά ανήκει στο τοπικό διαμέρισμα Θήρας του δήμου Θήρας.

Η Νέα και η Παλαιά Καμένη έχουν ενταχθεί στο κοινοτικό δίκτυο προστατευόμενων περιοχών NATURA 2000.









Οία 





Φηρά


Βραδιές γαλήνης και ρομαντισμού! Φηροστεφάνι







Ο  Άγιος Νικόλαος στην Καλντέρα....Ανήκει στο Μεγαλοχώρι!! 


Ο Άγιος Νικόλαος ο Περαματάρης




Η κυρα Παναγιά στους Μπαξέδες της Οίας.








Μέσα από την πόρτα η απέραντη θέα..





Ο Άγιος Λουκάς......στην Οία! 













Ο  Άγιος Νικόλαος













Ηλιόλουστο το πρωινό στους Μπαξέδες.









Ημεροβίγλι 



Από το Ημεροβίγλι στην Οία με τον πρωινό ήλιο....Στο βάθος η Ιος αχνοφαίνεται μέσα στην καλοκαιρινή ομίχλη..




Στους Μπαξέδες Σαντορίνης.....εκεί που η ησυχία κυριαρχεί!!



Παραλίες του βοριά στην Σαντορίνη...στους Μπαξέδες! 
































.Κατά το Μεσαίωνα, στην Οία υπήρχε ένα από τα «Καστέλια» του νησιού: το «Καστέλι του Αγίου Νικολάου».

Υπάρχουν αναφορές για την ύπαρξη του κάστρου από το 1480. Προφανώς άρχισε να διαμορφώνεται λίγο νωρίτερα, την περίοδο που οι Ενετοί ήταν οι κυρίαρχοι του νησιού.

Από το καστέλι του Αγίου Νικολάου στην Οία σήμερα σώζεται ένα κομμάτι του γουλά (πύργου). Πήρε το όνομά του από υπόσκαφη εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Νικόλαο και χτίστηκε γύρω στο 1450.

Το καστέλι υπέστη μεγάλες ζημιές από το σεισμό του 1956 και ένα μεγάλο μέρος του παραδοσιακού οικισμού υποχώρησε στη θάλασσα κάτω από την καλντέρα. Μεγάλοι Ναοί, όπως η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και της Παναγίας της Πλατσανής καταστράφηκαν ολοσχερώς.


Παρόλο λοιπόν που δεν σώζονται πολλά πράγματα από το κάστρο, το σημείο αυτό είναι από τα πιο τουριστικά μέρη της Ελλάδας. Είναι το σημείο όπου καταφτάνουν κάθε απόγευμα άνθρωποι απ’ όλο τον κόσμο για να δουν το ηλιοβασίλεμα.
 


 Αγία Αικατερίνη  - To κάστρο του Αγίου Nικολάου στην Οία

Από το καστέλι του Αγίου Νικολάου στην Οία σήμερα σώζεται ένα κομμάτι του γουλά. Πήρε το όνομά του από υπόσκαφη εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Νικόλαο και χτίστηκε γύρω στο 1450. Έχει μια ιδιαίτερα πλούσια ιστορία, αλλά ο σεισμός του 1956, που έκανε μεγάλες καταστροφές σε ολόκληρη την Οία, έπληξε και το καστέλι του Αγίου Νικολάου. Παρ’ όλα αυτά, το σημείο του κάστρου της Οίας, όπως θα ακούσετε να το λένε σήμερα, είναι ίσως το πιο διάσημο σημείο του νησιού. Στους μαυροκόκκινους, μισογκρεμισμένους τοίχους του καταφθάνουν κάθε απόγευμα άνθρωποι απ’ όλο τον κόσμο για να δουν το ηλιοβασίλεμα. Απ’ αυτό, το ίδιο σημείο που οι Σαντορινιοί τριών αιώνων (από τον 15ο έως τον 18ο αιώνα) έβλεπαν τους πειρατές να πλησιάζουν.
Tip:Αν δεν σας αρέσει η πολυκοσμία, αποφύγετε το κάστρο της Οίας την ώρα του ηλιοβασιλέματος. Όλες τις άλλες ώρες η θέα θα σας ανταμείψει.



Η Παναγία Ματρώνα.







 Οία ο ναός της Αναστάσεως μέσα στην βροχή






Η παραλία Κολούμπος με το Ηφαίστειο Κολούμπο υποθαλάσσιο και ενεργό!!! 


Μια παραλία φτιαγμένη από λάβα........Παραλία Κολούμπος.


Αμμούδι.....Ετσι ονομάζεται το λιμανάκι κάτω από την Οία όπου φτάνει ασφαλτόδρομος. Εδώ φόρτωναν οι εμποροπλοίαρχοι τα ιστιοφόρα πλοία τους με προϊόντα το νησιού –μεταξύ των οποίων και το φημισμένο σαντορινιό κρασί Vinsanto- για τη Ρωσία και άλλες χώρες.Τα κτίσματα στο Αμμούδι χρησίμευαν ως αποθήκες για τα εμπορεύματα. Xάρη στην ποικιλία των όγκων και την πλαστικότητά τους αποτελούν και σήμερα ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον αρχιτεκτονικό σύνολο.
















Το σκηνικό της φθοράς,πάνω στην τελειότητα! — Ημεροβίγλι













 Πάνω από τον βράχο του Σκάρου.. —































ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΚΕΙΜΕΝΑ : ΝΕΛΛΑ ΘΕΟΤΟΚΑΤΟΥ 


ΤΟ Α' ΜΕΡΟΣ ΘΑ ΤΟ ΒΡΕΙΤΕ εδώ