ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΖΑΡΑΝΗΣ ΕΥΔΑΙΜΩΝ - Ο ΚΑΛΠΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΝΟΥ

Christian Schloe art

Καλπάζω με το άτι της σκέψης στον ατέλειωτο κάμπο των επιθυμιών στον ορίζοντα του ανεκπλήρωτου με γκέμια τη λογική και τη γνώση πάνω στην σέλα της πραγματικότητας! Καλπάζω με το άυλο άλογο μου τον ψαρή το καθαρόαιμο αυτό άτι της ευσυνειδησίας κόντρα στον άνεμο της απαισιοδοξίας ενάντια στην επιθυμία της πλεονεξίας! Καλπάζω, καλπάζω, καλπάζω χωρίς να φεύγω απ’ την πραγματικότητα και με επίθεση στο κατεστημένο αφού κάνω έλεγχο των δυνατοτήτων μου! Καθώς συνεχίζω τον φρενήρη δρόμο μου αισθάνομαι το γοργοπόδαρο άτι κάθιδρο τα ρούχα μου να διαλύονται απ’ την προσπάθεια κι’ εγώ να συνεχίζω στον ίδιο ρυθμό τον καλπασμό καλπασμό κόντρα σε όλες αυτές τις αντιξοότητες ενάντια στην ίδια την ύπαρξη μου! Καλπάζω, καλπάζω, καλπάζω το γυμνό κορμί μου μαστιγώνεται απ’ την αδιαφορία και την αγωνία για την επίγνωση του ανολοκλήρωτου μέχρι να εξαϋλωθεί στον αγώνα της ύπαρξης του τίποτα! Καλπάζω, καλπάζω, καλπάζω κι’ η ύπαρξη μου καταντά αδιόρατη προσπαθώντας να ολοκληρώσει τον σκοπό της! Καλπάζω, καλπάζω, καλπάζω ως το τέλος αυτής της αμφίβολης μου ζήσης αυτό είναι όλο κι’ όλο το ζητούμενο τίποτα άλλο δεν υπάρχει εκτός απ’ αυτό! Θα ‘βρω άραγε ποτέ το χαμόγελο της χαράς που προσδοκώ μες το ατέλειωτο αυτό παιγνίδι της υπαρκτής πραγματικότητας; «Ευδαίμων Συριανός»