Πέμπτη 30 Νοεμβρίου 2017

ΜΑΡΙΑ ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ " ΤΙΣ ΏΡΕΣ ΠΟΥ ΞΕΧΝΩ "


Τις ώρες που ξεχνώ τα θυμάμαι όλα
Μέχρι να θυμηθώ πως ξέχασα
πώς οι καθρέφτες του χρόνου γίναν ατοπήματα φθηνών ερώτων.
Έγκλημα πόρνης ζωής με εκτόπισε καταστρέφονται μνήμες.
Ηδονή
Οδύνη
ΕΣΎ
Έκρηξη με δεμένα μάτια και τρεμάμενη φωνή σ' ένα αντίκρισμα ντροπής.
Ύστερα???
αυτοκτονείς για το τίποτα
σε βλέπεις στα σπασμένα κομμάτια του καθρέφτη.
Χλωμό
Χλωμή
Ωμή αλήθεια
Τακτοποιώντας τη νεκρώσιμη ακολουθία δύο δακρύων
μπήγοντας καρφιά ευθανασίας στη σάρκα του μαρτυρίου
Μου
Σου.
Τις ώρες που ξεχνώ τα θυμάμαι όλα
μέχρι να θυμηθώ πως ξέχασα
το θόρυβο στο δέρμα
την έλλειψη της Ένωσης
την αιώνιον απόγνωση
Την πύρινη κραυγή.
Θυσία στο όνομα της επίλεκτης θρυμμάτιζα χείλη σε ακαθόριστες ηδονές
συνδύαζα μέρες, ώρες ,λεπτά
ξεγελούσα τη Μοίρα
με ξεγελούσα
γευόμουν το κάλεσμα της στα σημάδια των καιρών
σκέπαζα τη γύμνια , εμένα
με χυδαία όνειρα και αβέβαιες μισοιδωμένες αναπνοές
γραμμένες σαν κατάρα στη ράχη της μάγισσας νύχτας
μέχρι την επόμενη
τίποτα δεν άλλαζε
τίποτα δεν άλλαξε

Γιατί ξέχασα να θυμηθώ
Γιατί θυμήθηκα πως ξέχασα
Γιατί Σ έχασα
κερδίζοντας  Σε...


Maria Avgerinou...

-----ΤΙΣ ΏΡΕΣ ΠΟΥ ΞΕΧΝΩ----
Από την ποιητική μου Συλλογή:
ΔΙΦΟΡΟΥΜΕΝΕΣ ΑΛΉΘΕΙΕΣ.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΝΤΥΠΟΙΣ.










ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΔΕΚΟΥΛΟΥ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ " ΑΠΟΝΤΕΣ "

Fabian Perez  Cale (Spanish Guitar)



Απόντες γεννηθήκαμε
στης μοίρας μας τα θέλω, δέσμιοι
πορείας μονής διαγράμμισης
μιας μπαζωμένης ζωής.
Σοφιστές μιας αδόκιμης αύριο
με παρελθόν διαρκώς διψασμένο.
Το πώς και το γιατί ξεψύχησαν αναπάντητα
και η πεθυμιά αλυχτά ακρωτηριασμένη.

Κι εγώ,
κάθε που ανταμώνω μια ξεκούρδιστη κιθάρα,
θυμάμαι το φάλτσο πέταγμα της ψυχής μου'
εκείνο που μου 'λεγες πως θα σιάξει
σαν τα φτερά μου ακραγγίξουν τα χείλη σου.

Μ’ αλίμονο...
έχω ξεχάσει από πάντα να πετώ.

Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου
30/11/15








ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ " ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΤΟ ΧΡΩΜΑ "



Γιώργος Καραγιάννης - ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΤΟ ΧΡΩΜΑ
Eίδος - Ποιητική συλλογή
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΡΙΣΤΑΡΕΤΗ, Αθήνα, 2017
ISBN: 978-618-5273-06-4
Σελίδες:100
Διαστάσεις:14x21

Οπισθόφυλλο 
Της ζωής μου το χρώμα

Όταν δεν μπορούν
να ξεκολλήσουν από πάνω σου
ηλιοβασιλέματα κι ανατολές,
συμβιβάζεσαι και με κάποια εικόνα,
που σε μαγεύει
και σε κρατά ζωντανό,
να σε ζεσταίνει τα κρύα βράδια.

Κι εγώ επιρρεπής στις αναπολήσεις,
τέτοιες μικρές χαρές επιζητώ.
Μ’ αυτές ζωντανεύω
και ανανεώνω της ζωής μου το χρώμα,
ν’ ανασταίνομαι κάθε φορά και να ελπίζω,
παίρνοντας δύναμη απ’ της φύσης
τ’ άδολα δώρα.
✿    ✿    ✿    ✿          

Ενδεικτικά ποιήματα απ’ την ποιητική συλλογή

Στις άκρες της αθωότητας

Είναι κάτι στιγμές που έχουν ανυπέρβλητη ομορφιά,
σε αιχμαλωτίζουν άδολα, σε καθηλώνουν
και στο τελευταίο του ήλιου φιλί σε απογυμνώνουν,
να ελαφρύνει ο χρόνος,
να εισχωρήσει το βλέμμα καθάριο στο φως,
αυτή την πιο γλυκιά στιγμή, τη μοναδική,
μήπως ρουφήξει κάτι ελπιδοφόρο
απ’ τις απάνεμες άκρες της αθωότητας,
που αλλάζουν μύρια χρώματα
και ανοίγουν νέους δρόμους.

✿    ✿    ✿    ✿                                
Χρυσή ανταύγεια

Είδες, η αγάπη δεν είναι πολυτέλεια,
δεν κοιμίζει πόνους.
Ανασταίνει την ελπίδα και σου δίνει χαρά,
να έχεις φως, να βγεις απ’ την καταιγίδα
κι ας σκορπά ο άνεμος την σπασμένη σου κραυγή
και λιώνει τους φόβους σου, για να έχεις μιαν ασπίδα,
εσύ να προχωράς, να αισθανθείς την άπιαστη μαγεία
απ’ τις παλιές αστροφεγγιές, τα όμορφα τα βράδια,
που αυξάνουν τους παλμούς σου μες στης θάλασσας την αύρα,
όταν σε τυλίγουν του κορμιού της τα ολόγλυκα χάδια,
που ως τα μύχια της ψυχής σου σαν χρυσή ανταύγεια
αγάπη όλο θα στάζουν, να σε τρελάνουν.


✿    ✿    ✿    ✿          

Θα ερχόμουν σαν τ’ αγέρι

Θα μπορούσες να γινόσουν για μια νύχτα αστέρι
και με το φως σου να με μάγευες,
να μη σκέφτομαι πού να πετάξω.


Και τότε, αλήθεια, θα ερχόμουν,
σαν τ’ αγέρι κοντά σου
κι αν το ’θελες,
στο δικό σου τον ήλιο
θα γινόμασταν ταίρι,
να εγκλωβιζόμουν στα όνειρά σου
για πάντα.

✿    ✿    ✿    ✿          

Τελευταία ευκαιρία


Έτσι που καταντήσαμε,
ματαιοπονούμε να βρούμε κάτι,
που να μας σώσει.
Ψάχνουμε απεγνωσμένα
και στα πιο μικρά μας όνειρα,
μήπως σε κάποιο
αξίζει ν’ ακουμπήσουμε,
αλλά ο χρόνος τέλειωσε,
δεν περισσεύει ώρα.

✿    ✿    ✿    ✿          

Πάντα θ’ αμφιβάλλω

Αφέθηκα να με ταξιδεύουν παράλογα όνειρα
και να κινδυνεύω τα γκρίζα ρεύματά τους
να με παρασύρουν και να μ’ εγκαταλείψουν
στο νησί του Πολύφημου
κι εκεί να με εξολοθρεύσουν.


Αντιστέκομαι…

Μόνο κάτι φευγαλέες εικόνες θ’ αφήσω,
που θα με αποτρέπουν από κάθε νέα αρχή.

Και πάντα γι’ αυτά που λέω, θ’ αμφιβάλλω.

✿    ✿    ✿    ✿          

Ήταν…

Ήταν που μείναμε μόνοι κι ας είχε κόσμο η πλατεία…
Το ξέραμε, πως την ψυχή μας την χάσαμε
στων ήχων το θόρυβο, την απληστία.
Κι έτσι, ταπεινωμένη η ματιά μας
καίει και χρωματίζει την μοναξιά μας
με σαρκοβόρες ελπίδες χαμένων ονείρων,
μιας έντρομης απόγνωσης, που φουσκώνει
τη θάλασσα της δυστυχίας.


✿    ✿    ✿    ✿          

Στ’ ουρανού την άκρια

Είπα, να γίνομαι άνθρωπος απ’ την αγάπη
και αγάπη για τον άνθρωπο.
Κι όπου μπορώ, μύρια σεντόνια γιορτινά
πάνω σε σύννεφα θα του κρεμάσω,
ώσπου η αγάπη κι η ανθρωπιά
να ζωντανέψει τη χαρά και ν’ απλωθεί
ως τ’ ουρανού την άκρια,
μήπως χαμογελάσω.


✿    ✿    ✿    ✿          

Τ’ ουρανού το υφάδι

Από παιδί ήξερα άνετα να κολυμπώ στη θάλασσα,
αλλά στ’ ουρανού τ’ αρχιπέλαγος λάθη εμάζεψα.
Ακόμα μαθαίνω μες απ’ το στημόνι του,
να περνώ τη σαΐτα,
για να πλεχτεί το υφάδι του
με χρώματα που ονειρεύτηκα και λάτρεψα
και που μ’ άγγιξαν σαν χάδι
ως μέσα στον ύπνο μου,
ν’ αντέχω το σκοτάδι, τον πόνο, την πίκρα.

✿    ✿    ✿    ✿          
Άδηλοι καιροί

Λες κι η μέρα ήταν μια σκηνή,
γιατί τα πουλιά που κοντοστάθηκαν
στο φράκτη του λιμανιού
με ντεκόρ τα ροζ γλυκά συννεφάκια,
στέλνουν μηνύματα στον έρωτα,
να φέρει την ελπίδα για το Αύριο.
Αλλά κανείς δεν ξέρει, πότε θα ’ρθει.

Άδηλοι οι καιροί
με συναισθήματα αφανέρωτα,
μα εγώ θα περιμένω.


✿    ✿    ✿    ✿          

Μες στην αλήθεια να ζήσω

Τώρα κατάλαβα πως είμαι μικρός
και το στίγμα μου απειροελάχιστο
μες στο χαοτικό λευκό
του απροσδιόριστου
κι έτσι πορεύομαι λυσιτελής,
έμπλεος δόξης κενής,
της έπαρσης αρνητής
μιας ζωής καθάριας,
αποφασισμένος
τ’ όνειρο του κόσμου
ν’ ακολουθήσω,
στην αλήθεια να ζήσω
κάθε στιγμή και ώρα.


✿    ✿    ✿    ✿          

Ψυχή καθάρια

Τέτοια είναι η ψυχή μας…
Όλη τη νύχτα καθαρίζει τις σκιές μας
και την αυγή ξεπροβάλλει
ήρεμη, γελαστή, χωρίς τις έγνοιες μας
κι όταν αμφιβάλλει, στη στιγμή αναθαρρεύει
βρίσκοντας της ζωής το δικό της νόημα
με το χρώμα που της ταιριάζει.


✿    ✿    ✿    ✿          

Μια καινούρια αρχή

Το ξέρω καλά πως όλα στο τέλος μπορεί να φτιάξουν
και να βρεθεί η αγάπη σε κάποιο σταθμό
και μαζί της να μπει κι η χαρά στην καρδιά
και ό,τι αγάπησα και ό,τι ποθώ,
να ξεφύγει απ’ τη θλίψη, τον πόνο.


✿    ✿    ✿    ✿          

Φτάνει που ζήσαμε

Και τον χρόνο δεν τον αλλάζεις,
μένεις και κινείσαι μέσα σ’ αυτόν
κι εκείνος παραμένει μοναδικός
και αναλλοίωτος.

Γι’ αυτό όσο και να τον προκαλείς,
δεν κερδίζεις τίποτα,
μας προσπερνά.

Πάντα εμείς χάνουμε
και ματαιοπονούμε.

Να τον ευγνωμονούμε μόνο,
που μας άφησε και ζήσαμε.

Τίποτα άλλο.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ



Ο Γιώργος Καραγιάννης γεννήθηκε στα Δελέρια Τυρνάβου Λάρισας, αλλά ζει στη Θεσσαλονίκη από το 1984.
Σπούδασε παιδαγωγικά στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη.
Εργάστηκε στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση ως δάσκαλος από το 1980 και μετά το 2001 διετέλεσε κατά σειρά: Διευθυντής σχολείου, Υπεύθυνος Καλλιτεχνικών Θεμάτων Ανατολικής Θεσσαλονίκης και Προϊστάμενος/Αναπληρωτής Διευθυντής Εκπαίδευσης Δυτικής Θεσσαλονίκης.
Παράλληλα ασχολήθηκε με τη ζωγραφική και με το παιδικό θέατρο. Γενικά, το θέατρο ήταν αυτό που σημάδεψε βαθιά την ψυχή του. Τελευταία ασχολείται πιο πολύ με τη λογοτεχνία και ειδικά με την ποίηση.
Η πρώτη του ποιητική συλλογή κυκλοφόρησε το 2015 από τις Εκδόσεις Το Κεντρί, στη Θεσσαλονίκη, με τίτλο «Ένα καράβι όνειρα».
Η δεύτερη και η τρίτη ποιητική συλλογή δημοσιεύτηκαν από τις εκδόσεις Αρισταρέτη, στην Αθήνα, με τους αντίστοιχους τίτλους: «Της ζωής μου το χρώμα» (Ιανουάριος του 2017) και «Σ’ ένα τριαντάφυλλο σε θέλω» (Οκτώβριος του 2017).
Ποιήματά του περιλαμβάνονται σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά και ποιητικές ανθολογίες.

✿    ✿    ✿    ✿          

Κριτικά σημειώματα των δύο εκδοτών και του συγγραφέα, που σχολιάζουν το νόημα και το περιεχόμενο του βιβλίου

«Της ζωής μου το χρώμα»
Γιώργος Καραγιάννης – Εκδόσεις Αρισταρέτη, Αθήνα, 2017


Η ζωή έχει πάντα το χρώμα που της δίνουμε,
οι ποιητές με τον χρωστήρα τους ζωγραφίζουν
τα όνειρα, τα πάθη, τα λάθη και την προοπτική του ανθρώπου!
Για τις εκδόσεις Αρισταρέτη,
Αγγελική Ραυτοπούλου.
✿    ✿    ✿    ✿          

Σκεπτόμενος άνθρωπος, η ζωή είναι γραφή, μετρημένη με κύματα, η ζωή είναι φως, μετρημένη με αχτίδες, η ζωή είναι Ποίηση, μετρημένη με το ίχνος της αξιοπρέπειας και του καλοφορεμένου σε σελίδες μελανιού.
Σκεπτόμενος και συναισθανόμενος άνθρωπος, οι αξίες μένουν αναλλοίωτες παρά την δυσφορία της μάζας, παρά την επανάληψιν της καθημερινότητος, παρά την παραπλανητικήν όψιν του τίποτα. Παρά το γκρίζο της επαναλαμβανόμενης αδικίας, της ζωής το χρώμα παραμένει εμφανώς έντονο. Ίσως είναι μια χαραυγή ή ένα ηλιοβασίλεμα, μια πανσέληνος ή μια θάλασσα ονειρική. Μάλλον, όλα μαζί, μπορούν και πλάθουν, της ζωής μας το χρώμα.
ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΤΟ ΧΡΩΜΑ.
Ποίηση με καθάρια ψυχή, με ζωντανή σκέψη και συναίσθημα. Ο Γιώργος Καραγιάννης, μας επιτρέπει να εμβαθύνουμε στην ζωή του και να επισκεφτούμε την γραφίδα του, η οποία με εξαιρετικό τρόπο αναλύει και επιμένει να αντιστέκεται στην παρακμή της μικρότητος.
ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΤΟ ΧΡΩΜΑ. Ποίηση, σαν άνεμος και σαν γη. Ομιλούσα γραφή, ακριβής και φέρουσα το ανάστημα της άνω οπτικής.
Σταυρακάκης Δημήτριος
Εκδότης, ποιητής

✿    ✿    ✿    ✿          

Μετά την έκδοση και του δεύτερου βιβλίου μου μεγαλώνει η ευθύνη να βαδίσω το δρόμο που χάραξα εξαρχής, αλλά με τρόπο ακόμα πιο ζωντανό, ακόμα πιο δωρικό, για να σμιλευτούν περισσότερο της γραφής μου οι κολόνες, ώστε ο ναός της ποίησης να ομορφύνει ακόμα περισσότερο και να εμπλουτιστεί και με άλλα κτερίσματα του ποιητικού λόγου, εξαίσια κι απαστράπτοντα μέσα στην καθαρότητα και στο φως του ήλιου.
Θεωρώ, ότι η αγάπη είναι η πεμπτουσία της ζωής και μας δίνει δύναμη να παλεύουμε για τη σωτηρία της ψυχής στο αέναο του χρόνου. Ό,τι καλό προλάβουμε να κάνουμε, είναι προς τη σωστή κατεύθυνση και η καρδιά μας χαίρεται!
Θα χαρώ πολύ να υπάρξουν άνθρωποι, που όταν διαβάσουν αυτό το βιβλίο, να συμμεριστούν κάποιες απ’ τις ιδέες και σκέψεις μου και μέσα στους στίχους μου να βρουν κάτι που να τους συγκινεί και τους αρέσει.
Τότε η χαρά μου θα είναι διπλή!
26/1/2017
Γιώργος Καραγιάννης



Όλες του κόσμου οι μουσικές του Π.Αμαραντίδη με την Σία Κοσκινά


«Όλες του κόσμου οι μουσικές»
του Πάνου Αμαραντίδη 
Ενα μουσικό & γευστικό ταξίδι στις γειτονιές του κόσμου !!
Ενότητα 4 - Αμερική
«The American dream» 
με την Σία Κοσκινά
στο EL CONVENTO DEL ARTE 
Δευτέρα 27 Νοεμβρίου και 4 Δεκεμβρίου

Η Σία Κοσκινά τις Δευτέρες 27 Νοεμβρίου και 4 Δεκεμβρίου, θα φυγαδεύσει το μυαλό του κοινού του El Convento del Arte, στις μακρινές Ηνωμένες Πολιτείες, στα φαντασμαγορικά show του Broadway στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης, στις σκοτεινές γειτονιές του Μπρούκλιν, στα πολύχρωμα στενά δρομάκια της Νέας Ορλεάνης, σε ένα κόσμο ζωηρό, γεμάτο ηχοχρώματα και λάμψη..
Το πάθος, ο έρωτας, ο θυμός, το γέλιο, η αγάπη θα ζωντανέψουν επι σκηνής, μέσα απο γνωστά και αγαπημένα ακούσματα απο Musical, Jazz, Country μέχρι Soul, με διαλόγους και τραγούδια, με την υπογραφή του σεναριογράφου/σκηνοθέτη Πάνου Αμαραντίδη στην σκηνοθεσία και την καλλιτεχνική επιμέλεια, σε ενορχηστρώσεις του μαέστρου Κωνσταντίνου Παγιάτη.
Το μενού με «γεύση» Αμερικής θα δημιουργήσει για το κοινό ο Chef Μιχάλης Ντουνέτας και οι μπύρες και το καλιφορνέζικο κρασί θα ρέουν άφθονα σε μια βραδιά με χρώμα «Big apple»..............

Η Σία Κοσκινά συστήνεται:
H Σία Κοσκινά, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Βραβευμένη με υποτροφία στην Ακαδημία Παραστατικών Τεχνών «URDANG ACADEMY OF PERFORMING ARTS» στο West End του Λονδίνου, με μαθήματα επάνω στο χορό, το τραγούδι και την υποκριτική, αποφοίτησε με πτυχίο ειδικότητας Musical Theatre Performer.Έλαβε πτυχίο Μπαλέτου Βασιλικής Ακαδημίας του Λονδίνου “ROYAL ACADEMY OF DANCING”. Στην Αθήνα παρακολούθησε μια σειρά από σημαντικά masterclass όπως, υποκριτικής με τον Αμερικανό «γκουρού» Bernard Hiller, musical με τη βραβευμένη με Tony Award, Gillian Gregory, καθώς και με τον βοηθό του Bob Fosse, John Sharp. Ταξίδεψε στο Λος Άντζελες με το «BEST OF BROADWAY» και «BROADWAY IN CONCERT», δίπλα στους Αμερικανούς performers του Derick LaSalla. Συνεχίζοντας την δια βίου εκπαίδευση της στο αντικείμενο του μιούζικαλ, το 2010, παρακολούθησε το σεμινάριο «Jacob`s Pillow-Broadway in Athens” στο θέατρο Badminton και βραβεύτηκε με την υποτροφία «JACOB`S PILLOW SCHOLARSHIP AWARD». Εκπροσώπησε την Ελλάδα στην διεθνούς φήμης σχολή JACOB`S PILLOW, στη Μασαχουσέτη της Αμερικής, παίρνοντας μαθήματα από τους σπουδαιότερους δασκάλους του Broadway: Chet Walker, Dana Moore, Bill Hastings, Ric Rider, Timothy Kasper, Lainie Sakakura, Emanuel Abruzzo, Steve Marzullo και Teri Ralston. Έχει δανείσει τη φωνή της σε ταινίες της Disney, της DreamWorks ενώ είναι η επίσημη φωνή της Barbie στην Ελλάδα Εχει πρωταγωνιστήσει και συμμετάσχει σε πολλές και μουσικοθεατρικές μεγάλες παραγωγές/musical στην Αθήνα και το εξωτερικό και σε τηλεοπτικά σήριαλ. Για δύο συνεχόμενες χρονιές (2013-2014) συμμετείχε στο επιτυχημένο τηλεοπτικό show του ΑΝΤ1 “YOUR FACE SOUNDS FAMILIAR” ως εκπαιδεύτρια - Acting Coach. Διευθύνει και διδάσκει στην πρώτη Επαγγελματική Σχολή Μουσικού Θεάτρου στην Ελλάδα, ‘’SCHOOL OF PROFESSIONAL MUSICAL THEATRE PERFORMANCE” που ίδρυσε το 2010 στην Αθήνα, όπου διδάσκει με την κατοχυρωμένη μέθοδο διδασκαλίας "P.M.T.P. method by Sia Koskina".

Συντελεστές:
Ερμηνεία : Σία Κοσκινά
Σκηνοθεσία / Καλλιτεχνική Επιμέλεια: Πάνος Αμαραντίδης
Μαέστρος/Ενορχηστρωτής: Κωνσταντίνος Παγιάτης
Πού:
El Convento Del Arte
Διεύθυνση: Βιργινίας Μπενάκη 7 Μεταξουργείο, Αθήνα

Παράσταση: ΟΛΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΕΣ «The American dream»
Ενότητα 4 – Αμερική - Μουσική παράσταση
Παραστάσεις:
Δευτέρα 27 Νοεμβρίου
Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου
Διάρκεια: 2:30 ώρες με διάλειμμα

Ώρα προσέλευσης: 21:30 – Ωρα έναρξης: 22:00
Ο χώρος λειτουργεί από τις 21:15 για ποτό και φαγητό 
Πληροφορίες – Κρατήσεις: El Convento Del Arte - τηλ. 2105200602 –email: info@elconvento.gr
Είσοδος: 12 euro
Προπώληση εισιτηρίων: www.viva.gr

Ευχαριστούμε την κυρία Αλίκη Δανάλη για την επικοινωνία και την προβολή της παράστασης
Ευχαριστούμε τους Χορηγούς Επικοινωνίας του EL CONVENTO DEL ARTE

GALAXY 92 FM http://www.galaxy92.gr/,
ΜΕΝΤΑ 88 http://www.menta88.gr/
STREETRADIO www.streetradio.gr,
SINWEBRADIO www.sinwebradio.com,
M-WORD RADIO http://m-wordradio.gr/,
STEKIRADIO www.stekiradio.gr,
ZOUGLA www.zougla.gr,
GOVASTILETO www.govastileto.gr,
ENTER-TVwww.entertv.gr ,
COSMOPOLITI www.cosmopoliti.gr,
E-LA-THEATRO http://www.e-la-theatro.gr/,
MUSIC CORNER http://www.musiccorner.gr/,
ARTHARBOUR http://www.artharbour.gr/,
THEATRIKA PROGRAMMATAwww.theatrikaprogrammata.gr,
ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ www.theatromania.gr,
MR GREEN http://www.mr-green.gr/,
TEXNIS SERGIANIhttp://www.metadeftero.gr/,
SIGMAMEDIA www.sigmamedia.com.gr,
ORA ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ http://www.orathessaloniki.gr/,
EIRINIKAhttp://www.eirinika.gr/,
JAZZBLUESROCK http://www.jazzbluesrock.gr/,
ARTISTBOOK www.artistbook.gr,
GREEKAFFAIR www.greekaffair.gr,
KALLITEXNES www.kallitexnes.gr,
DIASKEDASI.INFOwww.diaskedasi.info,
ALL4FUN www.all4fun.gr,
POLISPRESSwww.polispress.gr,
FRESHART24 www.freshart24.gr,
ARTANDPRESShttp://artandpress.gr/,
PASSIONTHEATER passiontheater.gr,
WEBMUSICwww.webmusic.gr,
KOITA MAGAZINE http://koitamagazine.gr/ ,
ΚΑΒΑ ΤΕΧΝΗΣ http://kava-texnis.gr/,
Gpop http://gpop.gr/,
KALITHEASIwww.kalitheasi.gr,
ΣΥΝΑΠΑΝΤΗΜΑ www.sinapantima.gr,
INDEPENDETNTwww.independent.gr,
NOIZY www.noizy.gr, ,
VRESTA OLA https://vresta.gr/,
ROCKANDROLL www.rockandroll.gr,
NYXTOSCOPIOhttp://www.nyxtoscopio.gr/,
SKYWALKER www.skywalker.gr


ΘΑΝΟΣ ΖΟΡΜΠΑΣ (Νασιέρης) " Τα(ο)ξικό "


Ο πλούσιος με τη κοιλιά χορτάτη πάντα κρίνει
κατηγορά και μέμφεται τον έρημο φτωχό
σοφές μονάχα συμβουλές διαλάει και τις δίνει
δωρίζοντας τάχα μυαλό άνεφ αποδοχών.

Το ίδιο και για το φτωχό θυμόσοφο υσχύει
που απο τη φτώχεια στρέβλεται ο νούς για το καλό
η συμβουλή είν' άστεκη σαν φώς ήλιου που δύει
σαν έρμαιο του κύματος και τσόφλι στο γιαλό.

Της τύχης ο παράγοντας παίζει μεγάλο ρόλο
και τζάμπα μάγκας γίνεται στις έτοιμες δουλειές
σαν κώδικα της ηθικής έχει πάντα το δόλο
και στου δικαίου τ' όνομα δε πίνει δύο γουλιές.

Ετούτη τη παρένθεση καιρό σκεφτόμουν νάπω
έτσι ώστε η διατύπωση να βγεί πιο διαφανής
ελπίζω να βοήθησα και γω ένα μαύρο κάπο
εφόσο της διαλεύκανσης αποφάνθη εμφανής.

Κυρίως απευθύνομαι στου ύψους τον φτασμένο
σ' αυτόν που νταλκαδιάζεται με τα πολύ ψηλά
και που δε στρέφει τη ματιά στο πιο χαμηλομένο
και ο ποταμός ανάποδα του αρέσει να κυλά.

Μεσουρανείς αγαπητέ πειδή στο επιτρέπει
Θεός και θεία Νέμεσις (αυτά πάνε μαζί)
μπορείς και συ να διδαχτείς απο τ' αρχαία έπη
παντού υπάρχει σαν κι εσέ ένα βάρος που ζει.

Παράξενη αναμέτρηση με μένα και το χρόνο
με σένα που τα λόγια αυτά πάντα περιγελάς
αν όντως στην υπόθεση εξιχνιάζεις φόνο
πρόσεξε μην του γίνεις ο .. απρόσμενος μπελάς ..


Θάνος Ζορμπάς (Νασιέρης)



ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ ( Αράχωβα-Αγόριανη) - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΛΜΠΟΥΜ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΔΟΥΝΑ





Η πασίγνωστη Αράχωβα("Μύκονος του χειμώνα"όπως την αποκαλούν) και η μικρή Αγόριανη (γνωστή και ως Επτάλοφος) που για πολλούς θεωρείται το αντίπαλο δέος της:Λιλιπούτεια και γραφική,εντοπίζεται σε απόσταση 25 χλμ. από το αγαπημένο χειμερινό τουριστικό θέρετρο.Το μικρό και παραδοσιακό χωριουδάκι,που είναι χτισμένο σε υψόμετρο 850 μέτρων και χωμένο στην αγκαλιά πυκνών ελατοδασών, ενδείκνυται για ένα ημερήσιο διάλειμμα από το πολύβουο άγγιγμα της Αράχωβας. Εδώ,τα σπίτια είναι πετρόχτιστα και η κεντρική πλατεία βρίσκεται κάτω από τη σκιά των αιωνόβιων πλατάνων με τον αχό των γάργαρων τρεχούμενων νερών του καταρράκτη να λειτουργεί ως φυσική μουσική υπόκρουση.Στις μικρές και ζεστές ταβερνούλες που θα βρείτε (2-3 στο σύνολο) θα δοκιμάσετε παραδοσιακά πιάτα και θα χουχουλιάσετε με την παρέα σας πίνοντας κρασάκι.Το χωριό δεν ασπάζεται το μαζικό τουρισμό σε μια προσπάθεια να διατηρήσει την αυθεντική εικόνα του. 

Info:greekguide,cοm,οnparnassos,Wikipedia.


Αράχωβα.


Χτισμένη σε μία πλαγιά του Παρνασσού,που καταλήγει σε μία χαράδρα,στο βάθος της οποίας ρέει ο ποταμός Πλείστος.Το μέσο υψόμετρο του οικισμού είναι 960 μέτρα.Ο οικισμός βρίσκεται πάνω στην κύρια οδό που συνδέει από την αρχαιότητα τους Δελφούς και την πεδιάδα της Άμφισσας με την Βοιωτία.Η θέση της πάνω σε ένα σημαντικό πέρασμα βοήθησε στην ανάπτυξη της Αράχωβας σε μεγαλύτερο βαθμό από τα γειτονικά της μέρη.Ο οικισμός απέχει 12 χιλιόμετρα από τους Δελφούς,που βρίσκονται δυτικότερα και 160 χιλιόμετρα από την Αθήνα...


Η επικρατέστερη άποψη για την προέλευση της ονομασίας της είναι πως προέρχεται από τη νοτιοσλαβική λέξη Οrechova που σημαίνει καρυδότοπος Όμως υπάρχουν ακόμη δύο εκδοχές για την προέλευση της ονομασίας της.Σύμφωνα με την πρώτη, η περιοχή ήταν γνωστή στα χρόνια της Επανάστασης ως "Ράχωβα",λέξη ελληνικής ρίζας,η οποία προέρχεται από το συνδυασμό "ράχις" και "ωβάς", κι η οποία χρησιμοποιήθηκε για να δηλώσει την οικιστική ένωση κατοίκων που ζούσαν σε μικρότερα μορφώματα. Σύμφωνα πάντως με τον Αραχωβίτη συγγραφέα του πονήματος "Ο παππούς μου κι εγώ στην Αράχωβα" (εκδόσεις "Α. Πιτσιλός", Αθήνα, 1998, σελ. 13) Γεώργιο Θ. Σύρο, η ονομασία αυτή πιθανόν να προέρχεται από το παλαιό χωριό Ράχωβο Γρεβενών, εκ του οποίου ήρθαν κάτοικοι διωγμένοι από τους Τούρκους κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Η άλλη εκδοχή θέλει τη λέξη να προέρχεται από την ελληνική "ράχις" και τη σλαβική "ova" (τόπος), άρα "Αράχωβα" (Αράχοβα) = "ραχότοπος"...






Το κλίμα της Αράχωβας είναι ξηρό το καλοκαίρι,με δροσιά και ψύχρα ακόμη και τις βραδινές ώρες,ειδικά στο Λιβάδι,ενώ το χειμώνα επικρατεί κρύο με αξιόλογες βροχές και χιονοπτώσεις.Χιονίζει πυκνά με ΒΔ ή ΝΔ ανέμους,αρκετές φορές μέσα στην πόλη,αλλά ο Νότιος προσανατολισμός της, που έχει ως αποτέλεσμα τη μεγαλύτερη έκθεση στον ήλιο, δεν ευνοεί στη διατήρηση του χιονιού για αρκετές μέρες...
Ο τοπικός ΒΑ άνεμος (Κατεβατός), δεν ευνοεί σε φαινόμενα την Αράχωβα, παρά μόνο επικρατεί τσουχτερό κρύο με διαστήματα ηλιοφάνειας, σε αντίθεση με άλλες περιοχές. Αυτό συμβαίνει γιατί η Αράχωβα βρίσκεται στις νότιες πλαγιές του Παρνασσού, οπότε ο ορεινός όγκος Παρνασσού εμποδίζει σε μεγάλο βαθμό τη διέλευση συστημάτων από το Βορά.







 Η περιοχή της Αράχωβας έχει πανάρχαια ιστορία. Είναι γεμάτη από αρχαίες οικίσεις που ανάγονται ως το 1200 π.Χ. και διάσπαρτα ίχνη της αρχαιότητας από τον Παρνασσό ως το Ζεμενό κι ως κάτω στην κοιλάδα του Πλειστού. Στο Κωρύκειο Άντρο τα αρχαιότερα ίχνη ανάγονται στα νεολιθικά χρόνια (3000 π.Χ. περίπου). Στη δυτική πλευρά της Αράχωβας υπήρχε η Ανεμώρεια ή Ανεμώλεια, πόλη ομηρική, αναφερόμενη από τον Όμηρο, στη θέση μεταξύ του σημερινού νεκροταφείου και της τοποθεσίας «Ελένη», κάτω από τον Κατοπτήριο βράχο. Στα Ομηρικά Χρόνια ήταν μία από τις επίσημες οκτώ φωκικές πόλεις, αφού η Αράχωβα και η γύρω περιοχή άνηκαν κατά την αρχαιότητα στη Φωκίδα. Τα νεότερα χρόνια μετά την εφαρμογή του νόμου ΒΧΔ (6-7-1899) ανήκει στα διοικητικά όρια της Βοιωτίας με πρωτεύουσα τη Λιβαδειά. Είχε μακρύ τείχος, ναό που ανακάλυψε το 1874 ο Αραχωβίτης ιστορικός Γεώργιος Κρέμος και βωμό των Ανέμων. Λιγοστά ερείπια της βλέπουμε σήμερα στη δυτική πλευρά της Αράχωβας. Η Κυπάρισσος βρισκόταν ανατολικά, κοντά στην τοποθεσία Πάνια. Η υπαρξη της στην τοποθεσία αυτή αμφισβητείται από πολλούς, αφού η Κυπάρισσος αναφέρεται ως η αρχαία Αντίκυρα, ενώ αντί της Κυπάρισσου πολλόι ιστορικοί πιστεύουν πως στη τοποθεσία της Πάνιας υπήρχει πόλη Υάμπολις ή Υάμπεια. Και οι δύο πόλεις (Ανεμώρεια και Κυπάρισσος) έλαβαν μέρος στον Τρωικό Πόλεμο με αρχηγούς τον Επίστροφο και το Σχεδία. Αρχαιότατη πόλη η Λυκώρεια, ψηλά στον Παρνασσό μας οδηγεί στον καιρό του Κατακλυσμού. Τότε στη Λιάκουρα, την πιο ψηλή κορυφή του βουνού (2457 μ) στάθηκε η κιβωτός του Δευκαλίωνα και της Πύρρας που γέννησαν τον Έλληνα, γενάρχη των Ελλήνων. Αλλά και το ίδιο το όνομα Παρνασσός μας φέρνει στα βάθη του χρόνου πριν από το 2000 π.Χ...




Από τη μαρτυρία του Βυζαντινού γραμματικού Στέφανου Βυζαντίου, στο γεωγραφικό λεξικό του «Εθνικά», σχετικά με την Ανεμώρεια, αποδεικνύεται ξεκάθαρα η ύπαρξη αυτού του οικισμού μέχρι τις αρχές του 6ου μ.Χ. αιώνα. Ύστερα από τους καταστρεπτικούς σεισμούς, του έτους 551 μ.Χ., τους οποίους μαρτυρά ο Βυζαντινός ιστορικός Προκόπιος, σύμφωνα με τον οποίο πολλά χωριά του Κρισσαίου Κόλπου καταστράφηκαν, τότε καταστράφηκε και η Ανεμώρεια σε τέτοιο βαθμό, που πλέον δεν μπορούσε να ανασυγκροτηθεί και έκτοτε οι διασωθέντες κάτοικοι έζησαν διασκορπισμένοι σε διάφορες κατάλληλες θέσεις της ευρύτερης περιοχής της, όπως θέσεις του σημερινού Ελαιώνα, στο Ζεμενό κ.α.
Το σημερινό χωριό Αράχωβα ιδρύθηκε γύρω στα 1300 μ.Χ., όταν η φραγκική κυριαρχία στη Φωκίδα και στη Βοιωτία βρισκόταν στο ζενίθ της ακμής της και τοπικός φεουδάρχης είχε ορισθεί ο ευπατρίδης Ντε Νέσλε, ο οποίος οργάνωσε καλύτερα την περιοχή και ένωσε τους διασκορπισμένους πυρήνες της περιοχής σε έναν στη θέση Άι Γιάννης της σημερινής Αράχωβας, που είναι κατά κάποιο τρόπο το κέντρο βάρους της περιοχής, κι επιπλέον κατάλληλο μέρος για οίκηση (υπήνεμο, με νερά και με φυσική προστασία από το χιονιά και τον παγετό) με σκοπό την ανάπτυξη σημαντικού οικισμού για τον αποτελεσματικότερο έλεγχο κι εκμετάλευση του ευρύτερου τιμαρίου του. Το όνομα του οικισμού αυτού προήλθε από το αντίστοιχο όνομα που χαρακτήριζε το στρατηγικό κάστρο ή ακόμα τον οικισμό που υφίστατο μέχρι τότε στην περιοχή του σημερινού Ζεμενού. Στη συνέχεια αυτό το χωριό αναπτύχθηκε γοργά έτσι ώστε, όταν μετά από 150 χρόνια περίπου, δηλαδή το 1436 μ.Χ., ο περιηγητής Κυριάκος από την Άγκονα της Ιταλίας, το χαρακτήρισε πολυάνθρωπο χωριό.
Πολλοί ιστορικοί είχαν επιμείνει κατά τις περιηγήσεις τους ότι η Αράχωβα είχε αλιωθεί ελάχιστα από το ελληνικό στοιχείο. Η ύπαρξη μιας αραχωβίτικης παράδοσης, της: «Λάμνιας στην Τούμπρη» είναι από μόνη της πολύ ισχυρή ένδειξη για να μας πείσει για τη συνέχεια της ελληνικής φυλής σε τούτη την περιοχή του Παρνασσού και έτσι να δεχτούμε ότι οι Αρβανιτόβλαχοι σκηνίτες τσοπάνηδες που έφτασαν κάποτε εδώ (αρχές 2ης χιλιετίας) δε βρήκαν τόπο εντελώς ακατοίκητο, αλλά συνάντησαν γηγενές πληθυσμιακό υπόστρωμα με δυνατές αρχαίες μνήμες, στο οποίο εντάχθηκαν και με το οποίο συγχωνεύτηκαν, με αποτέλεσμα να αποβάλλουν το όποιο γλωσσικό ιδίωμά τους, και το μόνο κειμήλιο που άφησαν στην περιοχή της Αράχωβας για να θυμίζει στις νεότερες γενιές την εγκατάσταση τους ήταν ορισμένα ξενόγλωσσα (βλαχικής ή αλβανικής ρίζας) τοπωνύμια, τα οποία σχετίζονταν με τη ιδιαίτερη ασχολία τους, που δεν ήταν άλλη από τη βόσκηση του ποιμνίου τους στις πλαγιές του Παρνασσού...









 Σύμφωνα με μαρτυρίες , το 1435 μ.Χ. «η Αράχωβα είναι πόλη πολυάνθρωπη». Στον 16º αιώνα εμφανίζει άνθηση. Αρκετά χρόνια μετά οι περιηγητές Τζέικομπ Σπον και Τζόρτζ Ουέλερ που έφτασαν στο χωριό το 1675-1676 αναφέρουν πως η Αράχωβα ήταν ένα μεγάλο χωριό με 200 ή 300 οικογένειες, ενώ όλοι οι κάτοικοι της ήταν Έλληνες με ελάχιστους Αρβανίτες και μόνο έναν Τούρκο, ο οποίος ήταν σούμπασης ή βοεβόδας της περιοχής. Ο μητροπολίτης Αθηνών Μελέτιος αναφέρει ότι η Αράχωβα ήταν, γύρω στο 1728, η σπουδαιότερη κωμόπολη του Παρνασσού. Γι’ αυτήν αναφέρει και ο περιηγητής Κλάρκ, ότι κατά το 1801 είχε 250 σπίτια και ότι κανένας Τούρκος δεν έμενε εκεί. Αναφέρεται ότι η Αράχωβα πυρπολήθηκε από τους Τούρκους το 1803 ή 1804, εξαιτίας των φιλονικιών που υπήρχαν ανάμεσα στους κλέφτες και τους αρματολούς.
Κατά την Επανάσταση του 1821 οι κάτοικοι της Αράχωβας πήραν ενεργό μέρος στον αγώνα και έπαθαν μεγάλες καταστροφές. Το Νοέμβριο του 1826 η Μάχη της Αράχωβας έσωσε την επανάσταση των Ελλήνων από μια μεγάλη παρακμή της. Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης αντιμετώπισε νικηφόρα 2000 Τουρκαλβανούς, απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Το χωριό απελευθερώθηκε στις 2 Νοεμβρίου 1828 από το Δημήτριο Υψηλάντη και αμέσως μετά την απελευθέρωση ιδρύθηκε ελληνικό σχολείο. Προχωρώντας μέσα στο χρόνο συναντάμε πάντα παρόντες του Αραχωβίτες να πολεμούν τα ιδανικά της Ελλάδας, λαμβάνοντας μέρος σε όλους τους Εθνικούς Αγώνες...


Το 1870 ένας ολέθριος σεισμός κόστιζε στη ζωή αρκετών Αραχωβιτών και πολλών σπιτιών και δημοσίων κτηρίων όπως το περίφημο Ρολόι.Στις 9-10 Σεπτεμβρίου 1943, στη θέση «Σφάλα» Αράχωβας πραγματοποιήθηκε μια μάχη μεταξύ των Αντάρτων και των Γερμανών της περιοχής, η περίφημη μάχη της Σφάλας στην οποία συμμετείχαν αρκετοί Αραχωβίτες.
Μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η Κοινότητα Αράχωβας έγινε πια δήμος με το όνομα Δήμος Αράχωβας, το 1948. Το 1959 ιδρύθηκε το Γυμνάσιο Αράχωβας, ενώ κάποια χρόνια αργότερα δημιουργήθηκε το Ενιαίο Λύκειο Αράχωβας. To 1957 ιδρύθηκε ο Αθλητικός Σύλλογος Αράχωβας «Παρνασσός» και το 1985 ο Μορφωτικός, Εκπολιτιστικός & Ψυχαγωγικός Σύλλογος Αραχωβιτών «Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης». Το 1870 ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Λουκά, Νεκτάριος Καμβασινός, ανέλαβε με δικά του έξοδα την ανακατασκευή του κατεστραμμένου Ρολογιού, δίνοντας του τη σημερινή μορφή του.
Η Αράχωβα στα μέσα της δεκαετίας του '70, ένα χρόνο πριν ολοκληρωθεί η κατασκευή του Χιονοδρομικού Κέντρου στο Παρνασσό, ήταν ένα μικρό χωριό, ενώ ευνοΐθηκε από τη γειτνίασή της με τους Δελφούς. Οι ομάδες επισκεπτών του αρχαιολογικού χώρου των Δελφών οδήγησαν στην τουριστική αξιοποίηση της περιοχής που έγινε μεγαλύτερη μετά την δημιουργία των χιονοδρομικών κέντρων και την ανάπτυξη του χειμερινού τουρισμού στην Ελλάδα. Στις 11 Ιουλίου 2000 με την απόφαση ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Β1/Φ26/ΚΗΡ/22508/680, το Υπουργείο Πολιτισμού χαρακτήρισε το Ναό του Αγίου Γεωργίου, τον περίβολο και το παρεκκλήσι του Αγίου Σπυρίδωνος ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο. Πολιούχος της Αράχωβας είναι ο Άγιος Γεώργιος και κάθε χρόνο λαμβάνουν χώρα τριήμερες εκδηλώσεις προς τιμήν του αγίου, το περίφημο Πανηγυράκι που έχει χαρακτηριστεί ως μία από τις εκατό πιο ωραίες εμπειρίες στον κόσμο, με διάφορα τοπικά έθιμα τα οποία έχουν τις ρίζες τους σε αρχαία ελληνικά έθιμα. Το 2004 ιδρύθηκε ο Λαογραφικός Όμιλος Αράχωβας, ενώ το 2009 το Παλαιό Δημοτικό Σχολείο χαρακτηρίστηκε ως διατηρητέο μνημείο και αναστηλώθηκε σε Λαοραφικό Μουσείο, το οποίο χρησιμοποιείται ως κτήριο του δήμου. Το 2010 με τις μεταρρυθμίσεις του προγράμματος Καλλικράτης, η Αράχωβα περιήλθε στο διευρυμένο Δήμο Διστόμου-Αράχωβας-Αντίκυρας, του οποίου αποτελεί Δημοτική Ενότητα...



Αληθινό στολίδι για την Αράχωβα αποτελεί ο απόκρημνος βράχος με το ρολόι.Χτισμένο στα 1860 ως καμπαναριό του Μητροπολιτικού Ναού των Εισοδίων της Θεοτόκου, δεν άντεξε στον ολέθριο σεισμό του 1870 και κατέρρευσε.Στα τέλη του 19αι ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Λουκά, Γρηγόριος Καμβασινός, ανέλαβε με δικά του έξοδα την ανακατασκευή του, δίνοντας του τη σημερινή μορφή του.Όσο για το βράχο στον οποίο δεσπόζει, ονομάζεται Τυριάς και χρησίμευε ως φυσικό ψυγείο για τη φύλαξη τυριών,ενώ στη διάρκεια της Κατοχής οι ντόπιοι έκρυβαν εκεί μέσα διάφορα αντικείμενα. Σύμφωνα με εξιστορήσεις των Αραχωβιτών, στο σημείο εκείνο ανέβαινε ο Ντελάλης για να ανακοινώνει τα νέα του χωριού. Σήμερα το Ρολόι ή η "Ώρα"- για τους ντόπιους-, στέκει αγέρωχο, υπενθυμίζοντας κάθε στιγμή το ατέρμονο ταξίδι του χρόνου, ενώ το βράδυ, φωταγωγημένο αποτελεί ιδανική "καρτ-ποστάλ"...



"Ό,τι περιγράφω,με περιγράφει..."Αρ.Χιόνης




 "Μά, καμιά φορά, ὅταν ξυπνώντας τ' ἀπόγευμα, τήν ὥρα πού ἔλεγα ἄν θά πάω στό σινεμά ἤ στό καφενεῖο, ἔβλεπα ἀναπάντεχα ἀπ' τό παράθυρο τό ἀπέραντο θέαμα τῆς ὁμίχλης, ἄλλαζα ἀμέσως σχέδια καί πορεῖες. Σήκωνα τό γιακά τῆς καμπαρντίνας, κατέβαινα μέ σιγουριά τά σκαλιά κι ἔφευγα γιά τήν παραλία, χωρίς ταλαντεύσεις. Ἡ ὁμίχλη εἶναι γιά νά βαδίζεις μέσα σ' αὐτήν. Διασχίζεις κάτι πού εἶναι πυκνότερο ἀπό ἀέρας καί σέ στηρίζει. Ἀλλά καί κάτι ἀκόμα· ὁμίχλη χωρίς λιμάνι εἶναι πράγμα ἀταίριαστο..."Γ.Ιωάννου


Αγόριανη.



Χωριό που γέννησε ονομαστούς αγωνιστές του ’21 αλλά και της Αντίστασης (γι’ αυτό και κάηκε ολοσχερώς στην Κατοχή). Στο χάρτη θα το βρείτε και ως Επτάλοφο, όνομα που δηλώνει τη θέση του πάνω σε επτά λόφους, σε υψόμετρο που φτάνει ως και τα 1.100 μ., στις βορειοδυτικές πλαγιές του Παρνασσού. Και είναι ακριβώς αυτό το γεωγραφικό στίγμα, σ’ ένα τοπίο γεμάτο πηγές, πλατάνια, φτελιές και έλατα με θέα στο Καλλίδρομο, και η αυθεντική μυρωδιά από χωριό που έχουν αναδείξει την Αγόριανη σε πόλο έλξης στην άλλη, πιο χαλαρή και φυσιολατρική πλευρά του Παρνασσού, πέρα από την κοσμική Αράχοβα. Η όμορφη πλακόστρωτη πλατεία με τις ταβέρνες και τα πανύψηλα πλατάνια –απ’ τα δύο μάλιστα αναβλύζει και νερό– είναι κλασική αφετηρία για τις διαδρομές των επισκεπτών. Ακολουθώντας από εδώ το πέτρινο μονοπάτι πλάι στη ρεματιά, πενήντα μέτρα πιο πάνω σάς περιμένει ένας μικρός καταρράκτης. Στο χωριό θα συναντήσετε παλιά (αλλά ανακαινισμένα) εκκλησάκια του 19ου αιώνα,όπως τους χτισμένους πάνω σε πηγή Αγίους Αναργύρους και την Αγία Παρασκευή με την τεράστια βελανιδιά του Σικελιανού.









Σήμα κατατεθέν ο καταρράκτης της Αγόριανης βρίσκεται κοντά στην κεντρική πλατεία του χωριού. Σχηματίζεται από το Αγοριανίτικο Ρέμα και δίνει μια ξεχωριστή νότα στο χωριό, με τα γάργαρα νερά του να κυλούν ασταμάτητα, σχηματίζοντας στην πορεία τους άλλους δύο καταρράκτες.Από την πλατεία του χωριού,ξεκινά πλακόστρωτο μονοπάτι που οδηγεί στον καταρράκτη, η βόλτα στον οποίο αποτελεί must κατά την επίσκεψη στην πανέμορφη Αγόριανη...









Άγιοι Ανάργυροι - Εκκλησάκι του 19ου αιώνα, στη βάση του οποίου αναβλύζουν επτά βρύσες. Όταν ο καιρός είναι καλός, η τοποθεσία προσφέρεται για μια δροσερή ανάπαυλα κάτω από τα πλατάνια.










Αγαπημένος τόπος διαμονής του λογοτέχνη μας Άγγελου Σικελιανού(γνωστός ο πλάτανος στην Αγία Παρασκευή)απ' όπου απολάμβανε τη θέα στον κάμπο της Γραβιάς.












 "Τι δίκαια και πόσο σιωπηλά είναι τα δέντρα.
Δε ζητάνε στάλα παραπάνω απ' αυτό που τους αναλογεί...Με το παραμικρό αεράκι πιάνουν το τραγούδι...
'Oταν τα πληγώσεις, δε βογκάνε... 
Δεν τραβάνε τα πλούσια μαλλιά τους.
Δακρύζουνε κρυφά κι ακούν οι ρίζες.
'Oμως καμιά φορά πεισμώνουν όταν ο άνθρωπος τα βασανίζει.
Αγριεύουν τότε, συστρέφονται, φτύνουν τον καρπό. 
Εκδικούνται το χέρι που τα καίει.
Ρίχνουν χωριά μες στις πλημμύρες.
Με δένδρινα μυαλά νουθετούνε.
Με θεσπίσματα θεία αφανίζουνε φυλές..."
Μανόλης Πρατικάκης







ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΚΕΙΜΕΝΑ : ΖΩΗ ΔΟΥΝΑ 





























ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΖΑΡΑΝΗΣ ΕΥΔΑΙΜΩΝ - ΔΙΧΩΣ ΙΧΝΟΣ ΝΤΡΟΠΗΣ

Στάθηκε η λέξη στη γλώσσα! Κόμπος δέθηκε η μνήμη! Η ύπαρξη στην ανυπαρξία κι’ η σκέψη στο απόλυτο μηδέν! Ο ήλιος σκοτεινός μες το καταμεσήμερο! Το σάλιο στέγνωσε στο στόμα! Ο ιδρώτας κύλησε ίδιο ποτάμι κι’ λύπη πλημμύρα ολούθε! Τα αυτιά ακούνε δίχως ήχο! Η μύτη οσφραίνεται χωρίς μυρουδιά! Τα μάτια ξεχωρίζουν στο σκοτάδι το απόλυτο τίποτα κι’ ο ήχος του πολιτικού λόγου έπεσε κάτω και σέρνεται δίχως πρόσχημα: -Μαζί τα φάγαμε!!! Στεγνά όλα τα πρόσωπα! Στεγνά και τα κορμιά! Θολά τα βλέμματα! Κι’ απόδραση ανέφικτη στου μελλούμενου το ύστερο! Κανείς… ούτε να φτύσει δεν μπορεί! Δεν υπάρχει λόγος γι’ αυτό! «Ευδαίμων Συριανός» Ζαράνης Παναγιώτης