Πέμπτη 28 Δεκεμβρίου 2017

ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ " Drama, σε μια λεπτομερή σύνθεση "




Ο drama queen στο αδιέξοδο. Ο drama queen με τον αισχρό σβέρκο και o drama queen που ονειρεύτηκε να « πιάσει την καλή » στον αστερισμό της αρμονίας και της δύναμης, έπλασε όνειρα χρυσά που σαν καπνός διαλύθηκαν μέσα από τα χέρια του.

Το καλό και το ποιοτικό υπάρχει παντού στον drama. Ο ιδανικός, ο ανώτερος και τέλειος drama queen, είναι κάτι από μας. Κυκλοφορεί μέσα στο αίμα μας, κυβερνά τη σκέψη μας, και χαϊδεύει την ψυχή μας. Νιώθει την ανάγκη να διώξει από πάνω του τη λάσπη, να αγκαλιάσει τον ηθικό κόσμο που τον περιβάλλει. να διακρίνει καθαρά τις πληγές του, να επιδέσει τα τραύματά μέσα από την ζωή του. Γίνεται αγγελική φύση στη στιγμιαία πραγματοποίηση του ιδανικού του.

Αυτό που κυματίζει βδομάδες ολόκληρες κάτω απ’ το μέτωπό του drama, δεν έχει ούτε όνομα ούτε μορφή της σκέψης. Το τετράλ ύφος του, οι εκφράσεις του, τα λεγόμενά του, η επιμονή του, η στάση του σώματός του, ακόμα και οι χειρονομίες του, χαρακτηρίζονται από μια υπερβολική θεατρικότητα.

Οι κινήσεις του προδίδουν, μια σκληρή και συνάμα αποφασιστική συναισθηματική ευφυΐα. Μια αμφιλεγόμενη αύρα μεγαλομανίας που φλυαρεί και ονειρεύεται. Μια δραματικότητα που περιγράφεται με τον drama queen.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση βέβαια έχουμε έναν Drama King, που μπορεί να μεταλλάσσεται και να επιβιώνει μέσα από ευκαιριακές καταστάσεις. Για τον drama, αξία έχει η παρατήρηση, η σιωπή, ο έρωτας για καθετί. Να μην φοβάται. Κανείς να μη φοβηθεί. Γεύεται την άμιλλα σαν τον ύστατο νέκταρ της ζωής. Συντηρεί το άρωμα των ξεθωριασμένων μ’ ένα βλέμμα κι ένα χαμόγελο.

O drama queen δεν σηκώνει τα χέρια ψηλά και αυτό απαιτεί να κάνεις κι εσύ. Όχι γιατί το λέει και το πρεσβεύει, αλλά γιατί έτσι είναι. Δεν βλέπει πάρα μια εικόνα. Την εικόνα του. Δεν ακούει άλλη φωνή. Παρά μόνο τη φωνή του. Είναι ολόκληρος απορροφημένος απ' αυτήν. Όλος ο άλλος κόσμος του είναι αδιάφορος.

Δεν τον ενδιαφέρει ούτε αυτό που κυκλοφορεί ως δεδηλωμένο ή κρυφίως ως το " κάτι άλλο ", ερήμην των πάντων. Δεν κοιτάει έξω από τον δρόμο του. Δεν ρίχνει ματιές στο πλάι. Απ' το στόμα του φεύγουν μπαλόνια φουσκωμένα με αέρα και μπλέκονται τα λόγια. Οι χορδές της λύπης του σπάνε και η φωνή του κόβεται σ’ ένα λυγμό για ένα μοναδικό πρόσωπο που λατρεύει και δεν παίζει κωμωδία με σκωπτική ειρωνεία.

Πολλά πράγματα τον καλούν κατά καιρούς. Υπάρχουν όμως μυστικά που δε θα πληροφορηθεί ποτέ. Γρατζουνίζει με οίστρο το χαρτί την επιβίωση του άναρχου που χορεύει πίσω από το πρόσωπο, πέρα από το όνομα, πιο βαθιά από το εγώ, εκείνου του καταστρεπτικού δωρικού Drama King που υπάρχει και ζει κάτω από την ταλαιπωρημένη του ψυχή.

Είναι σίγουρα πάντως ένας άνθρωπος ιδιαίτερος και ακομπλεξάριστος, που δεν φοβάται να τρομάξει. Δεν φοβάται να κάνει λάθος. Δεν φοβάται να εκτεθεί. Δεν φοβάται γενικά να αφεθεί και να υπάρξει μέσα στον εαυτό του. Θέλει να στρατεύεται. Θέλει να γίνεται χωροφύλακας. Θέλει να περπατά επάνω σε ένα σχοινί και να κρεμιέται ανάποδα.

Μοιάζει με σχοινοβάτη που δεν περπατά στο τεντωμένο σκοινί που συνδέει δυο κοντάρια, αλλά σε πολλά επιμέρους τεντωμένα σκοινιά που δεν συνδέονται με τίποτα.

Ανοίγει και κλείνει τη βεντάλια των ιδιαιτεροτήτων και των γούστων με μεγάλη ευκολία. Καταγράφει διαρκώς κινήσεις, βλέμματα, συμπεριφορές, αντιδράσεις, γεύσεις και οσμές του κόσμου. Ποτέ δεν ξέρει τι θα χρειαστεί να ανασύρει απ' τα αρχεία του, ώστε να δημιουργήσει ο drama queen το «νέο ήθος» πολιτισμού. Μια συντεχνία από άλλους χώρους απ’ όπου γεννιούνται τα πιο παράξενα και πιο φανταστικά χρώματα.

Ο δρόμος του drama queen είναι ένας αγώνας καθημερινός που παλεύει να μη τον φάει. Κάθε φορά τον μετατρέπει, τον ξεγελάει, τον γνωρίζει. Παλεύει όμως να τον ξορκίσει. Τον χαϊδεύει, τον αγκαλιάζει, μιλάει μαζί του, του κάνει δώρα, τον ξεγελάει πολλές φορές και τέλος τον νικάει.


Xρήστος Αθανασίου

Aπόφοιτος της Βαρβακείου Σχολής. Kάτοχος πτυχίων Υποκριτικής Θεάτρου – Κινηματογράφου του Υπουργείου Παιδείας και Υπουργείου Πολιτισμού καθώς και τίτλων Μεταπτυχιακών Σπουδών και Σεμιναρίων Υποκριτικής, Σωματικού Θεάτρου, Δημιουργίας Θεατρικού Λόγου, Κορυφωμένης και Επεισοδιακής Δραματικής Δομής - Γραφής και Σημειολογίας προς την παραστασιολογία, ως επιστήμη που αναλύει σε βάθος φαινόμενα της θεατρικής πράξεως. Ακροατής – Φοιτητής στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστήμιου Αθηνών.

Συγγραφικό έργο:
«Λογοτεχνικές Αστραπές» ( Υπό έκδοση )
«Όταν ο ηλεκτρικός σπινθήρας φωτίζει την ζωή και το όνειρο»
«Aφιερώματα στους ταξιδευτές της υποκριτικής τέχνης» ( Υπό έκδοση )
«Η Δραματική αλήθεια και το κωμικό αθώο των Ελλήνων Ηθοποιών»
«Μίμηση Πράξεως στην 7η Τέχνη του Ουρανού»
[Επεξήγηση: Aφιερώματα των εκλιπόντων Ηθοποιών από τα τέλη του 19 ου αιώνα μέχρι σήμερα σε λογοτεχνική μορφή]







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου