ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΥΠΕΡΜΑΧΟΥ " Προσμονή "

Salvador Dali Figure at a Window 

Από το λιόβγαλμα
ως και το λιόγερμα
πάντα σε καρτερούσα.
Πότε μεσ' στη βαθιά σιωπή
πότε στ' ακροθαλάσσι.
Σαν τ' Οδυσσέα την προσμονή
με ξάγναντο το Θιάκι.
Σε παρυφές,
σε ξέφωτα
και στους απάνεμους βυθούς,
των στοχασμών,
των στεναγμών,
των ταξιδιών,
των οίστρων.
Κι όταν, μεσ' στο ξαγρύπνι μιας νυχτιάς,
κυοφορούσα,
μια ροδομάγουλη αυγή,
ώσπου να την γεννήσω.
Κι άλλες φορές,
στο ήσκιωμα των ήσκιων μου.
Γερμέμη,
πα στα κλαδιά μου που άπλωσαν
και στα φυλλώματά μου.
Κι ήρθες τ' απομεσήμερο,
μ' ένα αγέρι πρύμο.
Πρωτού να γείρω να κρυφτώ
κι αλάργα αλάργα να χαθώ,
μεσ' στα λυκόφωτά μου.

Χριστίνα Υπερμάχου.