Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου 2018

ΕΛΕΝΗ ΖΑΧΑΡΙΑΔΟΥ - Για την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Παιδικού Καρκίνου. ( 15 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ )


15 Φλεβάρη Παγκόσμια Ημέρα κατά του Παιδικού Καρκίνου.., όταν ξαφνικά αλλάζει η ζωή και η ανεμελιά της νιότης γίνεται φορτίο βαρύ ...για τον Παρασκευά,τον κάθε Παρασκευά, για κάθε παιδί που παλεύει ..εξαιρετκά αφιερωμένο.............το παρακάτω κείμενο. 
Αφιερωμένο στους Μαχητές της ΖΩΗΣ ,τα παιδιά που παλεύουν με ευχή να γίνουν γρήγορα καλά ,αφιερωμένο στην ΠΙΣΤΗ σύλλογο Γονιών Παιδιών με καρκίνο . 

23 Μάρτη 199… Ξύπνησα βαριά σήμερα ..ούτε η γλυκιά αχτίδα του ήλιου που τρεμόπαιζε στις γρίλιες παιχνιδίζοντας στα μάγουλά μου δεν με σήκωσε..γιατί; Η μαμά φωνάζει..έλα ώρα για το σχολείο .Ανοίγει την πόρτα και μούρχεται μια μυρουδιά..λουκουμάδες με μέλι και δίπλα ο καφές. Με περιποιείται η μαμά μου και μου φτιάχνει και καφέ..εμ..πως μεγάλωσα ..Τρίτη Γυμνασίου πια και χαρές που κάνει και καμαρώνει για μένα ..Πρώτος λέει ..πρώτος ο γιόκας μου .Σούπερ λέω μέσα μου εγώ …και την αφήνω ..να παραμιλάει. Και δεν έχει άδικο 3 γκολ έβαλα χθες με την ομάδα μου κι όλοι με..αποθέωσαν ..όλοι;Έ όχι κι όλοι .εκείνος ο καθηγητής ο μαθηματικός με κοίταξε πλάγια σαν να ήθελε να μου την πει γιατί στο τεστ ..δεν τα πήγα και πολύ πολύ καλά..μούφτασε όμως το χαμόγελο της Μίρκας ..αχ το χαμόγελό της και τ' ανθισμένα μάτια της ..σήμερα θα της προτείνω να πιούμε καφέ και σίγουρα δεν θα πει όχι ( θυμάμαι την πρώτη φορά που άκουσε τ όνομά μου έκανε έναν μορφασμό ..σαν να έλεγε ..τέτοιο όνομα..τέτοιο όνομα όμως σήμερα όλοι με έχουν ψηλά –η ταλεντάρα μας, τ' αστέρι μας .. ουφ ..αρκετές σκέψεις έκανα πρωί πρωί ..ώρα να σηκωθώ.
Γιατί έχω αυτή τη θολούρα;Πρέπει να κουράστηκα χθες….Γεια σου μαμά ..ούτε και οι λουκουμάδες μούφτιαξαν το κέφι……
23 Μάρτη απόγευμα ..σέρνομαι δεν πάω στην προπόνηση σήμερα ..δεν ξέρω τι έχω αλλά κάτι μ' ενοχλεί στο πόδι μου.. Λίγη ξεκούραση και θα είμαι καλύτερα αλλά έχασα και το ραντεβού με τη Μίρκα.
30 Μάρτη .πήγαμε στο γιατρό .Κοίταξε ανησυχητικά τις ακτινογραφίες και τις εξετάσεις. Έριξε ένα βλέμμα στη μητέρα μου και μετά μου είπε:Νεαρέ βγες λίγο έξω ..Περίμενα για λίγο στον προθάλαμο Δυο τρεις παππούδες περίμεναν . Ένας είχε και μπαστούνι Αχ να είχα τα νειάτα σου ΄σιγομουρμουρίζει - Αυτά εμένα δεν μ' αρέσουν καθόλου ..άνοιξα ένα περιοδικό χωρίς να απαντήσω.. Για να δω..πώς βγήκε έτσι η μαμά μου; Μαμά κλαις; όχι παιδί μου να κάτι μπήκε στο μάτι μου
5 Απρίλη όλος ο κόσμος περιμένει τη Λαμπρή κι εγώ κλεισμένος στο νοσοκομείο ..Για το καλό σου είπε η μαμά ..για τη θεραπεία σου είπε ο γιατρός ..Θα γυρίσεις γρήγορα κοντά μας… είπαν όλοι οι φίλοι μου , οι συμμαθητές μου, η Μίρκα ..Τι αγκαλιές ήταν αυτές!! Όμως όχι εγώ θέλω να γυρίσω ΠΙΣΩ θέλω να πάω στο σχολείο μου, να βάλω τα γκολ μου, να φιλήσω τη Μίρκα..
Αύγουστος 199…είμαι ακόμα εδώ Μπαινοβγαίνω στο νοσοκομείο , δεν έχω παράπονο όλοι οι γιατροί, οι νοσηλευτές είναι καλοί μαζί μου ..και όλοι όσοι εθελοντικά έρχονται και μας στηρίζουν ..δύσκολες όμως είναι οι γιατρειές βρε παιδί μου ..πονάνε πονάνε πολύ κι εκείνες οι ατέλειωτες ώρες κλεισμένος σ' ένα δωμάτιο ..αχ πόσο θέλω να ξαναγυρίσω τώρα πούρχεται Σεπτέμβρης ξανά στο σχολείο μου, στο γήπεδο, στις προπονήσεις μου ,…στη Μίρκα…
15 Φεβρουαρίου 2017 ..για τον Παρασκευά …..Ελένη Ζαχαριάδου






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου